Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 18 listopada 2009 r., sygn. I SA/Bk 311/09

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jacek Pruszyński, Sędziowie sędzia WSA Piotr Pietrasz, sędzia WSA Sławomir Presnarowicz (spr.), Protokolant Beata Rusiecka, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 04 listopada 2009 r. sprawy ze skargi "N." Spółka z o.o. [...] na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] maja 2009 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2006 roku 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana w całości do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku, 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w B. na rzecz strony skarżącej kwotę 2017 zł (słownie: dwa tysiące siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

N. [...] Spółka z o.o. w Ł. (dalej powoływana również jako Spółka), reprezentowana jednoosobowo przez J. C., prowadzi działalność gospodarczą w zakresie między innymi hurtowej i detalicznej sprzedaży żywności i napojów, w tym mrożonych. Postępowanie kontrolne i podatkowe przeprowadzone przez organ podatkowy I instancji, wykazało nieprawidłowości w rozliczeniu się Spółki z podatku od towarów i usług za 2006 rok z tytułu dzierżawy i nabycia wartości niematerialnej know-how od N. [...] B.C., osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą.

Decyzją z dnia [...] lutego 2009 r. Nr [...] Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w B. dokonał rozliczenia Spółce podatku od towarów i usług za poszczególne okresy rozliczeniowe 2006 r. w sposób odmienny, niż zadeklarowany oraz naliczył odsetki za zwłokę, uznając, że do przedłużającego się postępowania przyczyniła się strona. W uzasadnieniu decyzji organ ten wskazał, iż ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm., zwana dalej ustawą o VAT) nie definiuje pojęcia know-how, jednakże zagadnienie to reguluje rozporządzenie Komisji (WE) nr 772/2004 z 7 kwietnia 2004 r. w sprawie stosowania art. 81 ust. 3 Traktatu do kategorii porozumień o transferze technologii (Dz.U. UE.L.123 z 27 kwietnia 2004 r.), które definiuje pojęcie know-how, jako pakiet nieopatentowanych informacji praktycznych, wynikających z doświadczeń i badań, które są niejawne (nie są powszechnie znane lub łatwo dostępne), istotne (ważne i użyteczne z punktu widzenia wytwarzania produktów objętych umową) i zidentyfikowane (opisane w wystarczająco zrozumiały sposób). W ocenie organu, wytworzona przez B. C. w 2000 r. wiedza z dziedziny handlowej i organizacyjnej nie mogła być przydatna w działalności prowadzonej przez Spółkę w 2006 r. Zdaniem organu umowy zawarte pomiędzy Spółką i B. C. miały charakter pozorny, ponieważ ich zamiarem i celem nie było wykorzystywanie przedmiotu umów