Wyrok WSA w Warszawie z dnia 22 października 2009 r., sygn. VI SA/Wa 1279/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Czarnecki (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Dorota Wdowiak Sędzia WSA Danuta Szydłowska Protokolant Aneta Stefaniak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 października 2009 r. sprawy ze skargi A. L. na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] kwietnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wpisu na listę radców prawnych oddala skargę

Uzasadnienie

A. L. w dniu [...] listopada 2008 r., przedkładając wymagane dokumenty, złożyła wniosek o wpis na listę radców prawnych Okręgowej Izby Radców Prawnych w [...]., na podstawie art. 24 w zw. z art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy o radcach prawnych.

Rada Okręgowej Izby Radców Prawnych w [...]. uchwałą z dnia [...] stycznia 2009 r., odmówiła jej wpisu na listę radców prawnych uznając, iż kandydatka nie daje rękojmi prawidłowego wykonywania zawodu radcy prawnego, z uwagi na brak odpowiedniej praktyki w zawodzie prawniczym, nabytej po złożeniu we wrześniu 2008 r. egzaminu sędziowskiego. W uzasadnieniu swego rozstrzygnięcia organ I instancji podkreślił prymat interesu publicznego nad interesem jednostki w zakresie wolności wyboru i wykonywania zawodu. Wskazał, iż jego rolą jest sprawowanie pieczy nad należytym wykonywaniem zawodu zaufania publicznego, a zatem szczególnie winien badać przydatność kandydata ubiegającego się o wpis. Organ podkreślił, iż dotychczasowa wiedza zdobyta na studiach, aplikacji sędziowskiej oraz krótkiego zatrudnienia nie dawała rękojmi należytego wykonywania zawodu radcy prawnego. Uznał, iż każda aplikacja ma swoją specyfikę i w sposób charakterystyczny przygotowuje do wykonywania określonego zawodu prawniczego. Organ podniósł, iż praktyka zdobywana przez stronę zarówno na stanowisku nauczyciela przedmiotów zawodowych jak i asystenta prawnego przez okres trzech miesięcy od złożenia egzaminu sędziowskiego była zbyt krótka, nie pozwalająca zdobyć należytego przygotowania do wykonywania zawodu radcy prawnego. Ponadto organ wskazał, iż analizując przebieg pracy zawodowej A. L., nie można było uznać, iż charakter wykonywanych przez nią obowiązków wypełniał znamiona określone w art. 6 ustawy o radcach prawnych. Organ powołując się na orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z 8 listopada 2006 r., sygn. akt K 30/06 wyjaśnił, iż możliwość dostępu do wykonywania zawodu bez praktycznego doświadczenia stwarzałoby niebezpieczeństwo nienależytego wykonywania zawodu, a doświadczenie zdobyte w ramach wąskiej obsługi prawnej przedsiębiorstwa H. z siedzibą w L., uznano za niewystarczające. Organ wyjaśnił, iż zawód radcy prawnego to nie tylko teoria ale i praktyka, zatem strona nie mając odpowiedniego stażu pracy pod nadzorem radcy prawnego nie miała możliwości poznania praktycznych reguł wykonywania zawodu.