Postanowienie WSA w Warszawie z dnia 21 października 2009 r., sygn. I SAB/Wa 102/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Kosińska Sędziowie WSA Małgorzata Boniecka-Płaczkowska WSA Elżbieta Sobielarska (spr.) Protokolant Monika Chorzewska-Korczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 października 2009 r. sprawy ze skargi A. G. na bezczynność Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego w przedmiocie wydania decyzji administracyjnej postanawia odrzucić skargę.

Uzasadnienie

A. G. pismem z dnia 14 kwietnia 2009 r. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego w przedmiocie wydania decyzji administracyjnej w sprawie powołania go na członka Zespołu Kierowników Studiów [...] Państwowej Komisji Akredytacyjnej.

W uzasadnieniu skargi A. G. wskazał, że w dniu 15 października 2007 r. mocą uchwały Senatu Wyższej Szkoły [...] w W. został wskazany jako kandydat na członka Zespołu Kierowników Studiów [...] Państwowej Komisji Akredytacyjnej. Wniosek o powołanie dr hab. A. G. został w terminie przesłany do Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Pismem z dnia 1 października 2008 r. Wyższa Szkoła [...] w W. zwróciła się do Ministra z wnioskiem o wydanie decyzji administracyjnej w przedmiocie powołania dr hab. A. G. na członka Zespołu Kierowników Studiów [...] Państwowej Komisji Akredytacyjnej. W dniu 21 października 2008 r. Wyższa Szkoła [...] w W. złożyła zażalenie na niezałatwienie sprawy w terminie przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego do Prezesa Rady Ministrów. Pismem z dnia 4 listopada 2008 r. Kancelaria Rady Ministrów przekazała skargę na opieszałość organu według właściwości do Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego. W pismach z dnia 28 października i 25 listopada 2008 r. Minister podniósł, że w przedmiotowej sprawie nie znajduje zastosowania Kodeks postępowania administracyjnego, w związku z tym nie jest możliwie wydanie decyzji administracyjnej. Skarżący pismem z dnia 23 lutego 2009 r. wezwał organ do usunięcia naruszenia prawa oraz podniósł, że do dnia złożenia przedmiotowej skargi Minister nie wydał decyzji, ani nie ustosunkował się do przedmiotowego wezwania. W związku z powyższym, zdaniem skarżącego skarga na bezczynność jest zasadna.