Wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 października 2009 r., sygn. VI SA/Wa 1312/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Wdowiak Sędziowie Sędzia WSA Grażyna Śliwińska (spr.) Sędzia WSA Andrzej Wieczorek Protokolant Jan Czarnacki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 października 2009 r. sprawy ze skargi F. S. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] maja 2009 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] maja 2009 r. nr [...] Główny Inspektor Transportu Drogowego po rozpoznaniu odwołania wniesionego przez F. S. [...] utrzymał w mocy decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] marca 2009 roku nr [...] o nałożeniu kary pieniężnej w wysokości 15 000,- zł.

Jako podstawę prawną wskazał art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.)- dalej zwany k.p.a., art. 92 ust. 1 pkt 7 i 8, ust. 2 oraz ust. 4 i art. 92a ust. 5 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz.U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874 ze zm.)- dalej też u.t.d., art. 13 i art. 15 ust. 8 rozporządzenia Rady (EWG) Nr 3821/85 w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym (Dz.Urz. WE L 370 z 31.12.1985), art. 10 ust. 2 i 3 Rozporządzenia (WE) 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 roku w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniające rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 (Dz.Urz. UE nr L 102/1 z 11.04.2006 r.), Ip. 11.1 ust. 2 lit. a i c załącznika do ustawy o u.t.d.

Podstawę faktyczną stanowiły następujące ustalenia:

W dniu [...] stycznia 2009 roku na drodze krajowej nr [...] w miejscowości P. inspektor transportu drogowego przeprowadził kontrolę pojazdu marki [...] nr rej. [...] wraz z naczepą marki [...] o nr rej. [...], którym kierował A. N., pracownik przedsiębiorcy F. S. (dalej zwanego skarżącym). Ustalił, że wykonywany był przejazd w ramach krajowego transportu drogowego. Kierowca A. N. okazał inspektorowi m.in. zaświadczenie o spełnianiu wymagań określonych ustawą o transporcie drogowym oraz wykresówkę z dnia [...] stycznia 2009 roku. Kontrolujący ustalił, że okazane orzeczenie psychologiczne stwierdzające brak przeciwwskazań do wykonywania pracy na stanowisku kierowcy jest ważne do 19.10.2014, a więc przez okres niezgodny z obowiązującymi przepisami przewidującymi przeprowadzanie badań psychologicznych co 5 lat do ukończenia przez kierowcę 60 lat. Analiza wykresówki z dnia kontroli wykazała, że zamontowany w kontrolowanym pojeździe tachograf nie rejestrował aktywności kierowcy, przebytej drogi ani też prędkości jazdy w chwili zatrzymania.