Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 20 października 2009 r., sygn. I SA/Rz 582/09

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S. WSA Kazimierz Włoch Sędziowie NSA Maria Piórkowska WSA Barbara Stukan-Pytlowany /spr./ Protokolant st. sekr. sąd. Beata Janczewska po rozpoznaniu w Wydziale I Finansowym na rozprawie w dniu 20 października 2009r. sprawy ze skargi "A" Sp. z.o.o. w Ł. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] lutego 2009r. nr [...] w przedmiocie zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 2004r. - oddala skargę -

Uzasadnienie

I SA/Rz 582/09

UZASADNIENIE

"A." Sp. z o.o. z siedzibą w Ł., zwana dalej Spółką, w dniu 14 listopada 2005r. wystąpiła do Naczelnika Urzędu Skarbowego z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym od osób prawnych za 2004r. w wysokości 27.528,00zł, składając równocześnie skorygowane zeznanie CIT-8.

W celu zbadania zasadności złożonego wniosku przeprowadzona została kontrola podatkowa i postępowanie podatkowe, w wyniku którego decyzją z dnia [...] listopada 2008r. nr [...], wydaną po ponownym rozpatrzeniu sprawy, Naczelnik Urzędu Skarbowego określił Spółce wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 2004r. w kwocie 151.728,00zł.

W uzasadnieniu organ stwierdził, że Spółka zawyżyła koszty uzyskania przychodów (k.u.p.), w szczególności o:

- kwotę 140.803,00zł, stanowiącą równowartość odsetek od umów pożyczek zawartych przez Spółkę w dniu 31 stycznia 2004r. z P. T. oraz w dniu 30 kwietnia 2004r. z T. T., - z uwagi na to, że środki pieniężne z tych pożyczek nie wpłynęły na konto Spółki - naruszając przepis art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz.654 ze zm.) zwanej dalej ustawą p.d.p, w brzmieniu obowiązującym w 2004r.,

- kwotę 357.600,00 zł stanowiącą równowartość odpisów amortyzacyjnych za okres od maja do grudnia 2004r. dokonanych od niezarejestrowanego prawa do znaku towarowego "A." będącego składnikiem przedsiębiorstwa wniesionego przez T. T., co stanowiło naruszenie przepisu art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy p.d.p. Zdaniem organu I instancji Spółka nie nabyła drogą aportu prawa ochronnego na znak towarowy, a uzyskane następnie prawo ochronne na znak towarowy nie było prawem nabytym (kupionym), lecz wytworzonym przez Spółkę.