Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 15 października 2009 r., sygn. I SA/Rz 305/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S. NSA Maria Serafin-Kosowska Sędziowie WSA Małgorzata Niedobylska NSA Jacek Surmacz /spr./ Protokolant sek.sąd. Teresa Tochowicz po rozpoznaniu w Wydziale I Finansowym na rozprawie w dniu 15 października 2009r. sprawy ze skargi J. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] stycznia 2009r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2002r. 1. oddala skargę, 2. zasądza od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie na rzecz Kancelarii Adwokackiej adwokata L. S. w Rzeszowie kwotę 309,80 (słownie: trzysta dziewięć złotych i osiemdziesiąt groszy) tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Uzasadnienie

I SA/Rz 305/09

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia [...] stycznia 2009 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze, działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 2 lit a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm., zwana dalej: Ordynacją podatkową), po rozpatrzeniu odwołania J. M. od decyzji Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] lipca 2007 r., nr [...], w przedmiocie uchylenia decyzji własnej z dnia [...] marca 2002 r., nr [...], ustalającej D. M. i J. M. zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości za 2002 r. oraz ustalenia tego zobowiązania za 2002 r., w kwocie 6 081 zł., a także ustalenia różnicy w podatku do zapłacenia, w ciągu 14 dni od daty doręczenia tej decyzji, w kwocie 3 788,30 zł., utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

Prezydent Miasta [...] wspomnianą wyżej decyzją z dnia [...] marca 2002 r. ustalił D. i J. M. zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości za 2002 r. w kwocie 2 292,70 zł. J. M., wnioskiem z dnia 25 lutego 2005 r., wystąpił do Prezydenta Miasta o wznowienie postępowań zakończonych decyzją ostateczną, w przedmiocie ustalenia podatku od nieruchomości za lata: 2001-2004. Jako przesłankę wznowienia podał wymuszenie przez urzędników opodatkowania całości budynku, pomimo że przedmiotowy budynek nie był w pełni wykończony, a także wymuszenie opodatkowania większej powierzchni pod działalność gospodarczą, pomimo że powierzchnia ta nie spełniała wymogów do prowadzenia takiej działalności. Oprócz tego zaznaczył, że części obiektu, tj. część garażową i pomieszczenia gospodarcze, opodatkowano podatkiem zawyżonym, ponieważ garaż uznano za obiekt wolnostojący, a budynek gospodarczy za budynek wolnostojący, podczas gdy obydwa te obiekty są integralną częścią jednego budynku, łącznie z pomieszczeniami mieszkalnymi.