Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 29 października 2009 r., sygn. II SA/Ol 686/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Zbigniew Ślusarczyk (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Beata Jezielska Sędzia WSA Adam Matuszak Protokolant Małgorzata Krajewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 października 2009 r. sprawy ze skargi T. M. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie pozbawienia uprawnień kombatanckich I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych na rzecz T. M. kwotę 340 zł. (trzysta czterdzieści złotych), tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego; III. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia "[...]", Nr "[...]", Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, działając na podstawie art. 25 ust. 2 pkt 1 lit. a i art. 21 ust. 2 pkt 4 lit. b ustawy z dnia 24 stycznia 1991r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 371, dalej jako: ustawa o kombatantach), pozbawił T. M. uprawnień kombatanckich nabytych mocą decyzji ZW ZBoWiD w "[...]" z dnia "[...]". Uzasadniając rozstrzygnięcie podkreślił, że Ministerstwo Sprawiedliwości pismem z dnia "[...]" podało informację, iż T. M. w okresie od lipca 1952r. do grudnia 1953r. pełnił funkcję Naczelnika Wydziału Specjalnego Prokuratury Wojewódzkiej w "[...]", który zajmował się nadzorem nad postępowaniami prowadzonymi przez Wojewódzki Urząd Bezpieczeństwa Publicznego w "[...]". Z treści tego pisma wynikało, że w czasie kierowania Wydziałem podlegli mu prokuratorzy nadzorowali wyłącznie postępowania przygotowawcze prowadzone przez funkcjonariuszy WUBP w "[...]", a dotyczące spraw przeciwko osobom dokonującym wystąpień przeciwko ówczesnemu ustrojowi. Na podstawie wskazanych informacji przyjął, że wymieniony pracował w strukturach prokuratury na stanowiskach określonych w art. 21 ust. 2 pkt 4 lit. b ustawy o kombatantach. Zwrócił ponadto uwagę, że T. M. nie przedstawił żadnych dowodów świadczących o istnieniu okoliczności, o których mowa w art. 21 ust. 3 pkt 1 tejże ustawy.