Wyrok WSA w Warszawie z dnia 9 września 2009 r., sygn. II SA/Wa 424/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Ewa Pisula - Dąbrowska, Sędzia WSA - Stanisław Marek Pietras (spraw.), Sędzia WSA - Przemysław Szustakiewicz, , Protokolant - Dorota Kwiatkowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 września 2009 r. sprawy ze skargi H. M. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] lutego 2009 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na posiadanie broni palnej sportowej - oddala skargę -

Uzasadnienie

Komendant Wojewódzki Policji w L. decyzją z dnia [...] grudnia 1997 r. nr [...], mając za podstawę art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. o broni, amunicji i materiałach wybuchowych oraz § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 29 października 1990 r. w sprawie określenia wzorów pozwolenia na broń oraz określenia istotnych części broni i amunicji (Dz. U. Nr 76, poz. 452), zezwolił H. M. na posiadanie broni palnej sportowej, bowiem udokumentował on m.in. przynależność do Klubu Strzeleckiego Sportowego [...] w G., potwierdzoną przez [...] Okręgowy Związek Strzelecki w L.

Następnie [...] Komendant Wojewódzki Policji w P. decyzją z dnia [...] listopada 2008 r. nr [...], działając na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 15 ust. 1 pkt 6, art. 18 ust. 4 w zw. z art. 20 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (tekst jedn. z 2004 r. Dz. U. Nr 52, poz. 525 ze zm.) i art. 268a Kodeksu postępowania administracyjnego, cofnął H. M. pozwolenie na posiadanie broni palnej sportowej. W uzasadnieniu, powołując się na treść wskazanych wyżej przepisów stwierdził, że prawo do posiadania broni ma charakter wyjątkowy i stąd też podlega ścisłej reglamentacji, nakładając na osoby je posiadające obowiązek przestrzegania porządku prawnego, bowiem leży to w interesie społecznym. Tymczasem w dniu 23 czerwca 2008 r. do organu wpłynął prawomocny wyrok Sądu Rejonowego dla W. z dnia [...] maja 2008 r. sygn. akt [...], na mocy którego skarżący został uznany za winnego popełnienia przestępstw z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k., 238 § k.k. i art. 233 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. oraz art. 233 § 1 k.k. i za powyższe został skazany na karę łączną 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 5 lat oraz grzywnę w wysokości 100 stawek dziennych przy ustaleniu stawki dziennej na kwotę 100 zł. W tej sytuacji została wyczerpana przesłanka ze wskazanych już w podstawie decyzji przepisów, bowiem obawę użycia broni w sposób sprzeczny z interesem bezpieczeństwa lub porządku publicznego uzasadnia sam fakt skazania posiadacza pozwolenia na broń za przestępstwo przeciwko mieniu. Z tego mianowicie powodu, że nie daje on gwarancji przestrzegania prawa w przyszłości, a w konsekwencji nie daje gwarancji bezpiecznego używania broni palnej, co rodzi - zdaniem organu - uzasadnione obawy użycia jej w celu sprzecznym z interesem bezpieczeństwa publicznego, zaś treść art. 18 ust. 1 pkt 2 ma charakter obligatoryjny. Reasumując, od osób posiadających broń oczekuje się szczególnej dbałości i szacunku dla przepisów prawa i tylko taka osoba daje gwarancję bezpiecznego dysponowania bronią. Niezależnie od powyższego organ podał, że stosownie do treści art. 18 ust. 4 ustawy, organ może cofnąć pozwolenie na broń, jeżeli ustały okoliczności faktyczne stanowiące podstawę do jego wydania, zaś posiadanie jej przez skarżącego było uzasadnione przesłankami, o których mowa w decyzji z dnia [...] grudnia 1997 r. nr [...]. Tymczasem w rozpoznawanej sprawie, mimo zobowiązania skarżącego do przedłożenia dokumentów potwierdzających czynne uprawianie sportu, nie zadośćuczynił on tej powinności i w tej sytuacji ustały również - w ocenie organu - okoliczności uzasadniające podstawę do wydania pozwolenia na przedmiotowy rodzaj broni.