Wyrok WSA w Łodzi z dnia 1 września 2009 r., sygn. I SA/Łd 195/09

Dnia 1 września 2009 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, Wydział I w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Joanna Tarno Sędziowie Sędzia NSA Wiktor Jarzębowski Sędzia NSA Bogusław Klimowicz (spr.) Protokolant Asystent Sędziego Adrian Król po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 września 2009 roku sprawy ze skargi A. Spółki z o.o. w likwidacji z siedzibą w R. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku akcyzowym za miesiąc listopad 2003 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Naczelnik Urzędu Celnego w Ł. określił A. spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w likwidacji z siedzibą w R. zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym za listopad 2003 r. w kwocie 24.621,- zł. W uzasadnieniu podał, że prowadzona przez spółkę sprzedaż gazu propan z przeznaczeniem do pojazdów samochodowych przystosowanych technicznie do zasilania tym paliwem, była w rzeczywistości wyższa niż ewidencjonowana w dokumentacji księgowej spółki. Uznając, że ewidencja ta była nierzetelna dokonano szacowania obrotów firmy. Ustaloną w ten sposób sprzedaż pomniejszono o sprzedaż wykazaną przez podatnika i różnicę opodatkowano podatkiem akcyzowym.

Od powyższej decyzji odwołanie złożył likwidator spółki. Nie kwestionując ustaleń w zakresie rozmiarów rzeczywistej sprzedaży gazu podniósł, że decyzja została wydana i doręczona po zakończeniu postępowania likwidacyjnego, tj. w sytuacji kiedy spółka nie miała już żadnego majątku, co zdaniem odwołującego winno skutkować uchyleniem decyzji i umorzeniem postępowania. Ponadto wskazał na naruszenie przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz.U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zmianami - powoływanej dalej jako o.p.) opisanych w art. 120-125. Podatnik wywiódł, że decyzję wymiarową otrzymał już po złożeniu wniosku o wykreślenie spółki z krajowego rejestru sądowego, a więc zbyt późno ażeby złożyć wniosek o ogłoszenie upadłości spółki. W jego ocenie organ nie wziął również pod uwagę faktu, że w dniu wydania decyzji była ona niewykonalna, a jej niewykonalność miała charakter trwały. W efekcie, przy założeniu, że decyzja ta stanie się ostateczna, w ocenie podatnika musiało dojść do stwierdzenia jej nieważności na podstawie art. 247 § 1 pkt 6 o.p.