Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 10 września 2009 r., sygn. IV SA/Gl 938/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Michalik (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Beata Kalaga - Gajewska Sędzia WSA Małgorzata Walentek Protokolant st. sekr. sąd. Magdalena Nowacka-Brzeźniak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 września 2009 r. sprawy ze skargi D. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zasiłku okresowego oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. Prezydent Miasta G., przyznał D. B. świadczenie, tj. zasiłek okresowy od dnia 01 maja 2008 r. do dnia 30 czerwca 2008 r. w wysokości 43,45 zł miesięcznie. Decyzji nadał rygor natychmiastowej wykonalności.

W uzasadnieniu decyzji organ podał, że świadczenie przyznano gdyż dochód strony oraz posiadane zasoby pieniężne nie wystarczają na zaspokojenie niezbędnych potrzeb, ze względu na brak możliwości zatrudnienia. Organ wskazał, że dochodem strony w miesiącu kwietniu 2008 r. był dodatek mieszkaniowy w wysokości 133,55 zł oraz pożyczka w kwocie 300,00 zł, a w miesiącu maju 2008 r. dodatek mieszkaniowy w wysokości 138,46 zł oraz pożyczka w kwocie 300,00 zł. Organ stwierdził, że do dochodu strony wliczono pożyczkę ponieważ nie była ona zaciągnięta jednorazowo, lecz zgodnie z ,oświadczeniem strony była ona wypłacana co miesiąc począwszy od miesiąca marca 2008 r.. Świadczenie przyznano do miesiąca czerwca 2008 r., gdyż do 30 czerwca 2008 r. był zawarty ze stroną kontrakt socjalny.

W odwołaniu od powyższej decyzji skarżący podniósł, że kwoty zasiłku są rażąco niższe od otrzymywanych poprzednio, tj. po około 350,00 zł miesięcznie. Stwierdził, że jako uzasadnienie obniżenia kwoty zasiłku okresowego organ pierwszej instancji podaje fakt zaciągnięcia przez niego pożyczki w kwocie 300,00 zł w miesiącu kwietniu i maju 2008 r., które uznał za jej dochód pomimo, iż wcześniej zaciągane przez niego pożyczki na zaspokojenie podstawowych potrzeb bytowych nie były traktowane jako dochód. Wskazał, że ustawa o pomocy społecznej nie traktuje zaciągniętych pożyczek jako dochodu. Skarżący podnosił, że dopiero od miesiąca grudnia 2007 r. organ zaczął traktować zaciągane pożyczki jako jej dochód o czym przez kilka miesięcy nie był przez organ informowany. Przemilczanie przez organ tak istotnych kwestii, zdaniem skarżącego jest sprzeczne zarówno z art. 8 i art. 9 K.p.a. oraz z art. 119 ustawy o pomocy społecznej. Stwierdził również, że organ przemilczał w jakich okolicznościach zaciągał pożyczki oraz ich przeznaczenie, co koliduje z zasadą prawdy obiektywnej. Skarżący wskazał, że postępowanie organu pierwszej instancji w miesiącu kwietniu i w maju 2008 r. było prowadzone wyjątkowo opieszale i gdyby organ wypłacił należne świadczenie w ustawowym terminie na pewno nie zaciągałby pożyczek. Skarżący zarzucił organowi pierwszej instancji, że nie wyjaśnił charakteru zaciągniętych pożyczek, bowiem ich przedmiotem były zarówno środki pieniężne (w mniejszości) jak i towar -żywność, środki czystości (w większości).