Wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 sierpnia 2009 r., sygn. IV SA/Wa 766/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Aneta Dąbrowska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Agnieszka Łąpieś-Rosińska, Sędzia WSA Wanda Zielińska-Baran, Protokolant Marek Lubasiński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 sierpnia 2009 r. sprawy ze skargi K. J. na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa z dnia [...] marca 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania odszkodowania - oddala skargę -

Uzasadnienie

Główny Inspektor Ochrony Roślin i Nasiennictwa decyzją z [...] marca 2009r. -zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - utrzymał w mocy decyzję własną z [...] stycznia 2009r. odmawiającą K. J. odszkodowania za szkody poniesione przy zwalczaniu bakterii Xanthomonas campestris pv. Phaseoli (zwanej dalej: bakterią).

W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, iż K. J. wystąpił z wnioskiem o przyznanie odszkodowania za straty poniesione w związku ze zwalczaniem bakterii wykrytej w nasionach fasoli wyprodukowanych w jego gospodarstwie w oparciu o art. 11 ustawy z dnia 18 grudnia 2003r. o ochronie roślin. Po przeanalizowaniu treści art. 11 cytowanej ustawy organ uznał, iż w sprawie nie wystąpiła żadna ze wskazanych w nim okoliczności umożliwiających przyznanie odszkodowania. Niewątpliwie nie jest to pierwsze wystąpienie tej bakterii w kraju, ani nie zaistniała sytuacja szczególnego zagrożenia przez organizm kwarantannowy. Przyjmuje się, że z takim zagrożeniem mamy do czynienia, gdy wystąpienie organizmu kwarantannowego stwarza ryzyko wystąpienia epidemii choroby lub gradacji szkodnika na teren całego kraju. Ponadto art. 11 nie nakłada na organ obowiązku przyznania odszkodowania, co oznacza, że nawet w przypadku spełnienia formalnych przesłanek organ może, ale nie musi przyznać takiego dofinansowania. Na organie zatem spoczywa obowiązek dokonania oceny stopnia zagrożenia i stwierdzenia czy w konkretnym przypadku należy przyznać odszkodowanie. W niniejszej sprawie, zgodnie z powyższym założeniem, organ nadzorczy uznał, że sytuacja uzasadniająca prawo do przyznania odszkodowania nie zaistniała. Przyjęcie takiego jednolitego kryterium dla oceny stopnia zagrożenia jest istotne z uwagi na konieczność zapewnienia równego traktowania podmiotów. Kryterium to stosowane także było przy innych wnioskach o dofinansowanie.