Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 15 lipca 2009 r., sygn. II SA/Rz 114/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący NSA Małgorzata Wolska Sędziowie WSA Magdalena Józefczyk /spr./ WSA Zbigniew Czarnik Protokolant st. sekr. sąd. Anna Mazurek-Ferenc po rozpoznaniu w Wydziale II Ogólnoadministracyjnym na rozprawie w dniu 15 lipca 2009 r. sprawy ze skargi A. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] grudnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy z dnia [...] września 2008 r. nr [...]; II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku.

II SA/Rz 114/09

U Z A S A D N I E N I E

Decyzją z dnia [...] grudnia 2008r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze (dalej nazywane Kolegium) po rozpatrzeniu odwołania A. B. utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy z dnia [...] września 2008r. nr [...] w sprawie środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia mogącego znacząco oddziaływać na środowisko.

W podstawie prawnej zaskarżonej decyzji organ powołał art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000r. nr 98, poz. 1071 ze zm. zwana dalej w skrócie k.p.a.) oraz art. 46 ust. 1 pkt 1, art. 47, art. 48ust. 1 pkt 1a, ust. 3, art. 51 ust. 3 pkt 1 i 2, art. 53, art. 56 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2006r. nr 129, poz. 902 ze zm. zwana dalej w skrócie p.o.ś.).

W odwołaniu skarżąca A. B. zarzuciła błędne przyjęcie, że przedsięwzięcie polegające na zmianie sposobu użytkowania budynku gospodarczo-usługowego z przeznaczeniem na usługi stolarskie na działce nr 138 w miejscowości M. nie będzie stanowić żadnej przeszkody w wykonywaniu przez skarżącą prawa własności, a w szczególności pominięcie, że emitowane zanieczyszczenia z komina znajdującego się na działce L. W. nie będą powodować żadnych przeszkód w wykonywaniu tego prawa i na zasadzie art. 138 § 1 pkt 2 i § 2 k.p.a. wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i uwzględnienie zarzutów wnioskodawczyni ewentualnie o uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy organowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia. Za błędne uznała stanowisko organu pierwszej instancji, że decyzja uwzględnia zastrzeżenia ze strony wnioskodawczyni jak też i uczestnika. Pomimo sporządzenia raportu przez biegłego skarżąca nadal uważa, że emisja z zakładu będzie powodować wzrost stężenia zanieczyszczeń powyżej wartości dopuszczalnych. Nie podzieliła poglądu zawartego w opinii, że emisja nie będzie większa niż z przeciętnego domu mieszkalnego jednorodzinnego. Podtrzymała zarzuty przedstawione na ten temat we wcześniejszym odwołaniu. Zaznaczyła, że budynek uczestnika jest położony niżej niż budynek mieszkalny skarżącej, co wpłynie na zadymianie nieruchomości skarżącej. Planowane przedsięwzięcie ograniczy wykonywanie prawa własności poprzez ograniczenie możliwości korzystania z nieruchomości.