Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 15 lipca 2009 r., sygn. II SA/Po 172/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Aleksandra Łaskarzewska Sędziowie Sędzia WSA Wiesława Batorowicz (spr.) Sędzia WSA Edyta Podrazik Protokolant St. sekretarz sąd. Ewa Wąsik po rozpoznaniu w Poznaniu na rozprawie w dniu 15 lipca 2009r. sprawy ze skargi L. B. na decyzję Wojewody Wielkopolskiego z dnia 06 stycznia 2009r. Nr [...] w przedmiocie wymeldowania I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. zasądza od Wojewody Wielkopolskiego na rzecz skarżącego kwotę [...],- zł. ([...] złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania, III. określa, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu. /-/E. Podrazik /-/A. Łaskarzewska /-/W. Batorowicz

Uzasadnienie

Wójt Gminy L. decyzją z dnia [...] listopada 2008 r., wydaną na podstawie art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (teksty jedn. Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) oraz art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (tekst jedn. Dz.U. z 2006 r. Nr 139, poz. 993 ze zm.) orzekł na wniosek D. i L. B. o wymeldowaniu M. B. wraz z małoletnimi dziećmi M., N. i O. z pobytu stałego z lokalu pod adresem W. ul. [...].

W uzasadnieniu organ I instancji stwierdził, iż pismem z dnia 22 stycznia 2008 r. D. B. i L. B. zwrócili się o wymeldowanie wyżej wymienionej osoby wraz z dziećmi z pobytu stałego z lokalu w W. ul. [...]; wnioskodawcy wskazali, że wskazana osoba wraz z dziećmi dobrowolnie opuściła wspomniany lokal w dniu 1 czerwca 2007 r. zabierając rzeczy osobiste i zamieszkała u swoich rodziców w L. przy ul. [...] i od tego czasu nie podjęła próby zamieszkania w wyżej wymienionym lokalu; do wniosku dołączono odpis księgi wieczystej nr KW [...] wskazujący, iż są właścicielami nieruchomości wraz z domem mieszkalnym, położonej w W. przy ul. [...]. Organ I instancji po przeprowadzeniu postępowania dowodowego - w tym po przesłuchaniu świadków i stron, oraz po dokonaniu oględzin mieszkania położonego w W [...] ul. [...] - ustalił, iż M. B. została zameldowana na pobyt stały pod wyżej wskazanym adresem w dniu 9 maja 2000 r. Dalej organ stwierdził, iż M. B. w dniu 1 czerwca 2007 r. dobrowolnie opuściła lokal pod wskazanym adresem, bez jakiegokolwiek przymusu, w sposób trwały i bez zamiaru ponownego zamieszkania; opuszczając mieszkanie wymeldowana zabrała wszystkie rzeczy potrzebne do skoncentrowania swego centrum życiowego poza miejscem stałego pobytu i aktualnie wraz z dziećmi mieszka w lokalu u swoich rodziców w L. ul. [...], realizuje tam swoje podstawowe funkcje życiowe, to jest mieszka, nocuje, spożywa posiłki, wypoczywa, przechowuje rzeczy niezbędne do codziennego funkcjonowania, przyjmuje i nadaje korespondencję; również miejsce nauki jej dzieci - Szkoła Podstawowa w G. - znajduje się w pobliżu obecnego miejsca zamieszkania wymeldowanej. W ocenie organu I instancji M. B. nie podjęła żadnych skutecznych działań by zamieszkać ponownie w przedmiotowym lokalu. Zdaniem organu podczas pierwszego przesłuchania w sprawie w lutym 2008 r. wymeldowana wyraźnie oświadczyła, iż opuściła dom w W. dobrowolnie, a decyzję o jego opuszczeniu podjęła sama, co potwierdziła i podtrzymała podczas kolejnego przesłuchania w sierpniu 2008 r. Organ podkreślił, iż jej teściowie - wnioskodawcy, mąż M. B. oraz sąsiadka S.K. byli zaskoczeni faktem wyprowadzenia się pod nieobecność męża i teściów. Z notatek i informacji, jakie organ uzyskał od Policji wynika, iż M. B.nie zgłaszała potrzeby interwencji Policji nigdy nie skarżyła się na zachowanie współlokatorów. Organ uznał, że postępowanie dowodowe nie potwierdziło stanowiska wymeldowanej co do chęci powrotu do mieszkania oraz co do tego, że kilkakrotne próby powrotu zostały uniemożliwione przez wnioskodawców. Pomimo zmiany zamków w drzwiach po opuszczeniu mieszkania przez wymeldowaną nie starała się ona na drodze postępowania cywilnego uzyskać przywrócenia utraconego posiadania, co potwierdzają notatki z ustaleń dokonanych przez Policję oraz protokół przesłuchania świadków. Organ nie dał wiary przeciwnym w tym zakresie twierdzeniom wymeldowanej. Ponadto uznał, iż ze zgromadzonego materiału nie wynika, by podnoszony przez wymeldowaną głęboki konflikt miał być bezpośrednią przyczyną opuszczenia lokalu, jak i prób utrudniania jej przez teściów powrotu do mieszkania. Zdaniem organu kolejnym dowodem potwierdzajacym planowanie przez M.B. trwałego opuszczenia lokalu jest fakt, że jeszcze przed wyprowadzką zapisała syna na następny rok szkolny do szkoły w G . W Rewirze Dzielnicowych w L., jak również w Komendzie Miejskiej Policji w L., w rejestrach interwencji nie zanotowano żadnych zgłoszeń dotyczących problemów z powrotem wymeldowanej do przedmiotowego lokalu ani skarg co do niewłaściwego zachowania właścicieli domu lub współlokatora. Powołując się na treść art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych organ stwierdził, iż wymeldowanie (na wniosek strony lub z urzędu) z miejsca pobytu stałego osoby, która opuściła miejsce pobytu stałego lub czasowego i trwającego ponad 3 miesiące, ma charakter wyłącznie ewidencyjny i rejestracyjny, wymeldowanie jest więc potwierdzeniem określonego faktu. Za równoznaczne z opuszczeniem lokalu należy w ocenie organu rozumieć sytuację, w której doszło do tego w wyniku przeszkód stawianych przez jego właściciela, a strona nie skorzystała z przysługujących jej środków prawnych umożliwiających powrót do lokalu, których podjęcie doprowadziłoby do uznania działań właściciela za sprzeczne z prawem, przez co należy rozumieć wniesienie do sądu pozwu o przywrócenie naruszonego posiadania; podnoszone przez wymeldowaną zawiadomienie Policji o stwierdzonych nieprawidłowościach nie jest na gruncie rozpatrywanej sprawy wystarczające, gdyż organ ten nie jest powołany do orzekania o zasadności roszczeń cywilnych zgłaszanych przez strony do przedmiotowego lokalu. Również wniosek wymeldowanej o ustanowienie zabezpieczenia przez orzeczenie o sposobie korzystania z lokalu nie stanowi działań prawnych mających na celu przywrócenie posiadania lokalu. Podsumowując organ stwierdził, iż zgromadzony materiał dowodowy pozwala na stwierdzenie, że M.B. wraz z dziećmi M., N. i O. nie przebywa i nie zamieszkuje w miejscu stałego zameldowania, które opuściła dobrowolnie i z własnej woli, bez udziału właścicieli i męża; centrum życiowe M. B. i jej dzieci znajduje się aktualnie w innym miejscu. W ocenie organu wszystkie przesłanki wymeldowania, wskazane w art. 15 ust. 2 powołanej ustawy, zostały spełnione, bowiem strona postępowania opuściła miejsce pobytu stałego i nie dokonała obowiązku wymeldowania.