Wyrok WSA w Lublinie z dnia 7 lipca 2009 r., sygn. III SA/Lu 274/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Zalewski (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak, Sędzia NSA Maria Wieczorek, Protokolant Stażysta Radosław Kot, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 7 lipca 2009 r. sprawy ze skargi Prezydenta Miasta Lublina na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Lubelskiego z dnia 20 kwietnia 2009 r. nr NK.II.0911/167/09 w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały w sprawie uchwalenia marży stosowanej przy dystrybucji biletów jednorazowych za przejazdy środkami lokalnego transportu zbiorowego oddala skargę.

Uzasadnienie

Wojewoda rozstrzygnięciem nadzorczym nr [...] z dnia [...], na podstawie art. 91 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) stwierdził nieważność uchwały Rady Miasta [...] z dnia [...] w sprawie uchwalenia marży (prowizji) stosowanej przy dystrybucji biletów jednorazowych za przejazdy środkami lokalnego transportu zbiorowego.

W uzasadnieniu organ nadzoru podniósł, że przedmiotowa uchwała Rada Miasta uchwalająca maksymalną marżę (prowizję) stosowaną przy dystrybucji biletów jednorazowych w wysokości 8% opłaty za przejazd środkami lokalnego transportu zbiorowego, realizowanego na zlecenie Zarządu Transportu Miejskiego w L. została podjęta bez podstawy prawnej.

Jak podniósł Wojewoda, uchwały organów samorządu terytorialnego muszą być podejmowane wyłącznie na podstawie i w granicach prawa. Uchwała rady gminy może normować jedynie te sprawy, które zostały jej przekazane do unormowania w przepisie upoważniającym. Akt wykonawczy nie może wykraczać poza zakres spraw określonych w upoważnieniu, nawet wtedy, gdyby służyło to wykonaniu ustawy i było uzasadnione względami słuszności, celowości gospodarczej czy społecznej. Przepis udzielający kompetencji prawodawczej podlega wykładni dosłownej, a zatem nie może być interpretowany ani rozszerzająco ani zawężająco. Każde wykroczenie poza zakres udzielonego upoważnienia stanowi naruszenie normy upoważniającej i zarazem konstytucyjnych warunków legalności aktu wykonawczego. Podstawy prawnej w niniejszej sprawie nie można wskazać w żadnym innym przepisie rangi ustawowej. Podstawy takiej nie daje powołany w uchwale przepis art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. nr 9, poz. 43 ze zm.) ponieważ nie zawiera upoważnienia do wprowadzania marży.