Wyrok WSA w Krakowie z dnia 16 lipca 2009 r., sygn. III SA/Kr 307/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Piotr Lechowski Sędziowie WSA Dorota Dąbek (spr.) WSA Janusz Kasprzycki Protokolant Honorata Kuźmicka-Wełna po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 lipca 2009 r. sprawy ze skargi A. R. na decyzję Kuratora Oświaty z dnia 14 stycznia 2009 r. nr [...] w przedmiocie nadania stopnia awansu zawodowego nauczyciela kontraktowego skargę oddala

Uzasadnienie

wyroku WSA w Krakowie z dnia 16 lipca 2009r.

Aktem nadania stopnia awansu zawodowego nauczyciela z dnia [...] 2004r. nr [...] Dyrektor Zespołu Szkół Specjalnych nadał A. R. stopień nauczyciela kontraktowego.

Prezydent Miasta decyzją z dnia [...] 2008r. Nr [...] stwierdził nieważność powyższej decyzji Dyrektora Zespołu Szkół Specjalnych z dnia [...] 2004r. Organ I instancji wyjaśnił, iż z przeprowadzonych ustaleń wynika, że w dniu uzyskania stopnia awansu zawodowego nauczyciela kontraktowego, tj. [...] 2004r. A. R. legitymowała się ukończeniem studiów wyższych magisterskich na Akademii Wychowania Fizycznego na kierunku turystyka i rekreacja w zakresie turystyki. A zatem w dniu nadania stopnia awansu zawodowego nauczyciela kontraktowego nie posiadała kwalifikacji wymaganych do nauczania w danym typie szkoły. W dniu [...] listopada 2004r. uzyskała świadectwo ukończenia studiów podyplomowych w zakresie pedagogiki specjalnej - edukacja upośledzonych umysłowo, które nie dawało podstaw do prowadzenia zajęć wychowania fizycznego z dziećmi upośledzonymi umysłowo. Organ I instancji podniósł, iż warunkiem nadania nauczycielowi stopnia awansu zawodowego nauczyciela kontraktowego na podstawie art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy Karta Nauczyciela jest między innymi: spełnienie w wymagań kwalifikacyjnych, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 1 i ust. 1a-3 ustawy Karta Nauczyciela. Biorąc powyższe pod uwagę, Prezydent Miasta uznał, że wydanie przez Dyrektora Szkół Specjalnych decyzji nadania stopnia awansu zawodowego nauczyciela kontraktowego nastąpiło z naruszeniem prawa, a zatem na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 oraz art. 16 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000r. nr 98, poz. 1071 z późn. zm.) stwierdził jej nieważność.