Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 17 czerwca 2009 r., sygn. I SA/Wr 64/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Malinowska-Grakowicz, Sędziowie Sędzia NSA Lidia Błystak (sprawozdawca), Sędzia WSA Anetta Chołuj, Protokolant Małgorzata Jakubiak, po rozpoznaniu w dniu 17 czerwca 2009 r. przy udziale sprawy ze skargi A. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością we W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2003 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...]. Nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej utrzymało w mocy decyzję Prezydenta W. z dnia [...] Nr [...], uchylającą decyzję Prezydenta W. z dnia [...] Nr [...] określającą spółce z ograniczoną odpowiedzialnością A zobowiązanie podatkowe w z tytułu podatku od nieruchomości za 2003 r., która określiła w wyższej kwocie zobowiązanie w podatku od nieruchomości za okres od stycznia do grudnia 2003 r.

W wyniku wznowienia postępowania organ I instancji Prezydent W. decyzją z dnia [...] (czwartą wydaną w toku tego postępowania) uchylił własną decyzję z dnia [...] i określił Spółce zobowiązanie w podatku od nieruchomości za miesiące od stycznia do grudnia 2003 r. w wysokości 31.926 zł. Za przedmiot opodatkowania przyjęto związane z prowadzeniem działalności gospodarczej: grunty o obszarze 4.183 m-, budynki o pow. 1.700,57 m- oraz budowle o wartości 5.000 zł. Ustalono, ze w wyniku umowy przeniesienia prawa użytkowania wieczystego i własności budynków z dnia [...] J. K. przeniósł jako aport na rzecz spółki A spółka z o.o. prawo wieczystego użytkowania działki nr [...] ([...]) o pow. 4.183 m- oraz własność posadowionego na działce dwukondygnacyjnego budynku i parterowego budynku, stanowiących odrębną nieruchomość. W wyniku przeprowadzonej kontroli za lata 2001 - 2003 (protokół z dnia [...]) ustalono, że strona w deklaracji na podatek od nieruchomości wykazała dane niezgodnie ze stanem rzeczywistym, nie wykazując do opodatkowania części budynku o łącznej pow. 563,86 m-, stanowiącej tzw. zaplecze, strych oraz halę nr [...], zaniżając w ten sposób podstawę opodatkowania. Ta część budynku stanowi przedmiot sporu w sprawie. Organ II instancji powołując się na dokumenty z Wydziału Architektury i Budownictwa, w tym decyzję z dnia [...] wskazał, że strona otrzymała pozwolenie na użytkowanie budynku bez zastrzeżeń, co świadczy o użytkowaniu spornej części budynku, a zatem winna być ona opodatkowana podatkiem od nieruchomości. Okoliczności te stały się podstawą wznowienia postępowania w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2003 r. Organ I instancji przyjął, że ta część budynku istniała w dniu rozpoczęcia robót adaptacyjnych, a więc również w [...] i zaliczył jej powierzchnię do powierzchni budynków związanych z działalnością gospodarczą. Odwołał się organ II instancji do przepisów art. 2, art. 4 ust. 1 i art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych oraz art. 6 ust. 1 i 2 ustawy stwierdzając, że przepis ten wprowadza dwie zasady powstawania obowiązku podatkowego w podatku od nieruchomości od budynków i budowli tj. ogólną i szczególną, przy czym wyjątek od zasady ogólnej powstania obowiązku podatkowego w podatku od nieruchomości zawarty w przepisie art. 6 ust. 2 ustawy polega na tym, że jeżeli okolicznością, od której jest uzależniony obowiązek podatkowy jest istnienie budowli albo budynku lub ich części, obowiązek podatkowy powstaje z dniem 1 stycznia roku następującego po roku, w którym budowa została zakończona albo w którym rozpoczęto użytkowanie budowli albo budynku lub ich części przed ich ostatecznym wykończeniem. Przepis ten stanowi lex specialis w stosunku do art. 6 ust. 1, co oznacza, że do sytuacji uregulowanej w art. 6 ust. 2 nie ma zastosowania norma z art. 6 ust. 1 ustawy. Wskazując na orzecznictwo sądowoadministracyjne stwierdził organ, że reprezentuje ono pogląd, wg którego przez pojęcie budowy w rozumieniu art. 6 ust. 2 ustawy należy rozumieć wykonanie obiektu budowlanego, spełniającego warunki wskazane w art. 3 ust. 4 tej ustawy, nie ma w tym zakresie zastosowania pojęcie "budowy" z prawa budowlanego. Przepis art. 6 ust. 2 ustawy dotyczy nowo wybudowanych budynków, które wcześniej nie spełniały warunków określonych w art. 3 ust. 4 tej ustawy (uchwała NSA z dnia 14.04.1997 r. FPK 3/1997, ONSA 1997/3/111, M. Podat. 1998/1/20). Zatem w przypadku rozbudowy czy przebudowy (adaptacji) istniejącego już budynku (budowli) obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 6 ust. 1 ustawy. W tym przypadku powstanie obowiązku podatkowego nie jest uzależnione od istnienia budynku (wyrok NSA z dnia 16.01.2007 r. sygn. IIFSK 90/2006; uchwała NSA z dnia 14.04.1997 r. sygn. FPK 3/97, ONSA 1997/3/111). Oceniając materiał dowodowy stwierdził organ, że nie wynika z niego, aby Spółka po uzyskaniu pozwolenia na użytkowanie obiektu po zakończeniu adaptacji budynku przemysłowego na piekarnię w 1997 r., ponownie występowała o pozwolenie na budowę, bądź zgłaszała rozpoczęcie robót budowlanych, w wyniku których mogłaby powstać nowa część budynku, wcześniej nie istniejąca. Tak więc obowiązek podatkowy powstał zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy.