Wyrok WSA w Opolu z dnia 24 czerwca 2009 r., sygn. I SA/Op 377/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Kuczyńska Sędziowie: Sędzia WSA Marta Wojciechowska Sędzia WSA Anna Wójcik (spr.) Protokolant st. sekretarz sądowy Iwona Bergiel po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 24 czerwca 2009r. sprawy ze skargi T.W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu z dnia 22 września 2008r, nr [...] w przedmiocie określenia w podatku do towarów i usług nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na miesiąc następny I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana, III. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu na rzecz skarżącego kwotę 100,00 zł (sto 00/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kluczborku decyzją z dnia 29 listopada 2007 r. wydaną na podstawie art. 21 § 3a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - dalej jako: [o.p.] oraz art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11 poz. 50 ze zm.) - dalej jako: [u.p.t.u.], po przeprowadzeniu postępowania podatkowego poprzedzonego postępowaniem kontrolnym określił podatnikowi T.W. w podatku od towarów i usług za wrzesień 2002 r. nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc w kwocie 4.227 ,00 zł, odmiennej niż zadeklarował podatnik w deklaracji VAT-7, czyli 5.646,00 zł.

Podstawą takiego rozstrzygnięcia było zakwestionowanie zasadności zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002 r. wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych w łącznej kwocie netto 66.225,07 zł oraz odliczenia podatku VAT naliczonego (5.489,73 zł) od tych zakupów, przy czym we wrześniu 2002 r. wydatki te stanowiły kwotę netto 8.873,95 zł a podatek VAT naliczony 677,28 zł. Według organu niemożność zaliczenia do kosztów podatkowych powyższych wydatków, które zgodnie z umową dzierżawy warsztatu (w którym podatnik prowadził działalność) miały stanowić zapłatę za dzierżawę wynikała z faktu, że zarówno asortyment jak też ilość zakupionych towarów nie dowodziły dokonywania remontu, lecz inwestycji mającej na celu rozbudowę i przebudowę budynku. Ponadto według ustaleń organu prace wykonane przez podatnika i związane z nimi zakupy były częścią zamierzenia inwestycyjnego inwestorów R. B.(wydzierżawiającego) i właścicielki budynku R.B. którzy w dniu 10 września 2002 r. uzyskali pozwolenie na rozbudowę i adaptację budynku mieszkalno-gospodarczego na restaurację z pokojami hotelowymi. Według organu R.B. jako wydzierżawiający nie posiadał tytułu prawnego do nieruchomości, przez co zawarta z nim umowa nie mogła wywrzeć skutków podatkowych. Wykluczenie odliczenia VAT naliczonego nastąpiło na podstawie art. 25 ust. 1 pkt 3 u.p.t.u.