Wyrok WSA w Kielcach z dnia 4 czerwca 2009 r., sygn. I SA/Ke 144/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Rojek, Sędziowie Sędzia WSA Maria Grabowska,, Sędzia WSA Mirosław Surma (spr.), Protokolant starszy sekretarz sądowy Anna Adamczyk, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 4 czerwca 2009r. sprawy ze skargi J. P. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...]. nr [...] w przedmiocie zwrotu wydatków i wynagrodzenia za dozór pojazdów oddala skargę.

I SA/Ke 144/09

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia [...]. nr [...]Dyrektor Izby Skarbowej w K. utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w J. z dnia [...]. nr [...] w sprawie zwrotu wydatków i wynagrodzenia J. P. za dozór pojazdów w wysokości 3.428,20 zł brutto za okresy od dnia ich przejścia na rzecz Skarbu Państwa z mocy ustawy do dnia ich zabrania z parkingu.

W uzasadnieniu organ drugiej instancji wskazał, że J. P. prowadzi działalność gospodarczą pod firmą Pomoc Drogowa - Holowanie J. P. i jest właścicielem parkingu, na którym przechowywane były pojazdy m-ki F. [...] nr rej. K. [...] oraz F. [...] nr rej. T. [...]. Pojazdy te były przedmiotem postępowań likwidacyjnych prowadzonych przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w J.. Po ich zakończeniu Jan P. wystawił w dniu 1 grudnia 2008r. dwie faktury VAT o nr [...]i [...], za parking tych pojazdów od dnia powiadomienia organu likwidacyjnego o przejściu ich własności na rzecz Skarbu Państwa do dnia ich odbioru, według stawki 10 zł netto za dobę parkowania na łączną kwotę 6.844,20 zł brutto.

Organ przyznał J. P. zwrot wydatków i wynagrodzenia za dozór pojazdów za okresy od dnia ich przejścia na rzecz Skarbu Państwa z mocy ustawy do dnia zabrania z parkingu w wysokości 3428,20 zł brutto, z wyłączeniem ilości dni uchybienia terminu, wynikającego z § 7 ust. 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 2 sierpnia 2002r. w sprawie usuwania pojazdów (Dz. U. Nr 134, poz. 1133 ze zm.). Podał, że przepis art. 130a ust. 6 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn. Dz. U. z 2005r. Nr 108, poz. 908 ze zm.), dotyczący opłat przysługujących za usunięcie i parkowanie usuniętych z drogi pojazdów, nie stanowi, jak zarzucał w odwołaniu J. P., lex specialis w stosunku do przepisu art. 102 § 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tekst jedn. Dz. U. z 2005r. Nr 229, poz. 1954 ze zm.), ponieważ przepis ten nie odnosi się do kwestii wysokości wynagrodzenia za dozór pojazdów przyznawanych przez organ egzekucyjny reprezentujący Skarb Państwa. Przepisy Prawa o ruchu drogowym regulujące kwestię wysokości opłat za przechowywanie pojazdów do czasu uiszczenia opłaty za jego usunięcie i parkowanie wskazują zdaniem organu, iż jedynym uprawnionym organem do ustalenia opłat za parkowanie usuniętych z drogi pojazdów jest rada powiatu. Zgodnie z art. 130a ust. 10 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. Prawa o ruchu drogowym pojazd usunięty w trybie określonym w art. 130a ust. 1 lub 2 i nieodebrany przez uprawnioną osobę w terminie 6 miesięcy od dnia usunięcia uznaje się za porzucony z zamiarem wyzbycia się. Pojazd ten przechodzi na rzecz Skarbu Państwa z mocy ustawy, a zatem następuje zmiana prawa własności pojazdu. W świetle powyższego w ocenie organu w momencie przejścia pojazdu na rzecz Skarbu Państwa, przestają obowiązywać stawki opłat za parkowanie usuniętych z drogi pojazdów, ustalonych przez radę powiatu. Na potwierdzenie powyższej tezy organ powołał orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn. akt I OSK 1768/06 oraz I OSK 1795/06, w świetle których opłaty za parkowanie, jakie ustala rada powiatu na podstawie art. 130a ust. 6 Prawa o ruchu drogowym, odnoszą się do właścicieli (innych niż Skarb Państwa) pojazdów usuwanych z dróg publicznych i umieszczanych na parkingach w trybie przewidzianym przepisami art. 130a cytowanej ustawy i wprost nie mają zastosowania do Skarbu Państwa, który stał się właścicielem pojazdu przechowywanego na parkingu z uwagi na wystąpienie przesłanek wymienionych w ust. 10 art. 130a Prawa o ruchu drogowym.