Wyrok WSA w Warszawie z dnia 27 maja 2009 r., sygn. VI SA/Wa 410/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Magdalena Maliszewska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Jolanta Królikowska-Przewłoka Sędzia WSA Halina Emilia Święcicka Protokolant Agnieszka Gajewiak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 maja 2009 r. sprawy ze skargi R. J. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] czerwca 2007 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej oddala skargę

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 10 stycznia 2007 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (sygn. akt: VI SA/Wa 1932/06) uchylił decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] sierpnia 2006 r., Nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej.

Decyzją z dnia [...] czerwca 2007 r. Główny Inspektor Transportu Drogowego uchylił decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] stycznia 2006 r. w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej. Podstawą rozstrzygnięcia organu odwoławczego było stwierdzenie, iż wykonanie wskazań zawartych w wyroku WSA z dnia 10 stycznia 2007 r. wymaga przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego przez organ I instancji. W szczególności organ II instancji podkreślił, iż "należy ustalić ponad wszelką wątpliwość, czy w okresie objętym kontrolą tj. od dnia 1 października 2003 r. do dnia 30 marca 2004 r. skarżący - R. J., prowadząc działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych, podlegał przepisom ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. o czasie pracy kierowców. Zgodnie bowiem z art. 5 ust. 6 ww. ustawy, przepisy rozdziału 2 dotyczącego obowiązkowych przerw w prowadzeniu i gwarantowanych okresów odpoczynku kierowców nie mają zastosowania do przewozów wykonywanych pojazdami wykorzystywanymi do przewozu artykułów pocztowych. W rozpatrywanej sprawie stan faktyczny nie jest oczywisty". Organ powołał się na pogląd WSA, zgodnie z którym materiały, na których oparły się organy przy poprzednim rozpoznaniu sprawy, są niewystarczające. Zlecił organowi I instancji dokonanie ponownej analizy materiału dowodowego i uzupełnienie go w sposób jednoznacznie wskazujący na to, czy w danym okresie przedsiębiorca wykonywał przewozy w ramach usług pocztowych, czy świadczył jedynie usługi transportowe.