Wyrok WSA w Warszawie z dnia 8 maja 2009 r., sygn. IV SA/Wa 2017/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Małaszewska-Litwiniec, Sędziowie Sędzia WSA Łukasz Krzycki (spr.), Sędzia WSA Tomasz Wykowski, Protokolant Joanna Kurek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 maja 2009 r. sprawy ze skargi P. H., B. H. i I. K. na decyzję Ministra Gospodarki z dnia [...] października 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w przedmiocie stwierdzenia nieważności zarządzenia - oddala skargę -

Zaskarżoną do Sądu Administracyjnego decyzją z dnia [...] października 2008 r. Minister Gospodarki, na zasadzie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 127 § 3 K.p.a., utrzymał w mocy swoja decyzję z dnia [...] czerwca 2008 r., którą odmówiono, na podstawie art. 157 § 1 K.p.a., wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności zarządzenia Ministra Aprowizacji i Handlu z dnia [...] lutego 1946 r. w sprawie ustanowienia przymusowego zarządu państwowego nad przedsiębiorstwem pn. M. w miejscowości W. pow. R. oraz orzeczenia nr [...] Ministra Przemysłu i Handlu z dnia [...] czerwca 1948 r. o przejęciu na własność państwa przedsiębiorstwa pn. M. Odmowa była następstwem złożenia wniosku przez K. S. (syna K. S.) i L. H., w których miejsce wstąpili A. S., J. M., M. D., I. K., B. H. i P. H.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ opisał zwięźle przebieg sprawy. Wskazał, iż przesłanką odmowy wszczęcia postępowania w przedmiocie stwierdzenia nieważności orzeczeń jest brak dokumentów, które potwierdzałyby, iż wnioskodawcy mają przymiot strony w toczącym się postępowaniu. Wskazano, iż na podstawie dotychczas pozyskanych dokumentów nie jest możliwe ustalenie, przez kogo prowadzone było przedsiębiorstwo w W., na etapie wydawania kwestionowanych orzeczeń z lat 40-tyh ubiegłego wieku. Sporządzony 20 kwietnia 1946 r. kwestionariusz wskazuje, iż przedmiotowe przedsiębiorstwo działało w formie spółki jawnej, zatem zgodnie z ówczesnym prawodawstwem właścicielem przedsiębiorstwa była spółka jawna, nie zaś osoby fizyczne. Z kolei z przedłożonego pisma z dnia 29 sierpnia 1936 r. wynika, iż przedsiębiorstwo było własnością spółki komandytowej. Wyklucza to możliwość jednoznacznego ustalenia statusu własnościowego omawianego przedsiębiorstwa (współwłasność, spółka komandytowa spółka jawna). Wobec wielości form prawnych działania przedmiotowego przedsiębiorstwa, wyłącznie dokumenty wyszczególnione przez organ w toku postępowania pozwoliłyby na prawidłowe określenie, czy przedmiotowe przedsiębiorstwo w dacie wydania kwestionowanych decyzji stanowiło własność osób fizycznych czy spółki prawa handlowego. Wskazanymi przez organ dokumentami były np. wypis z rejestru handlowego, karty rejestracyjne, zgłoszenia przemysłu, dokumenty podatkowe, umowy dotyczące rozporządzenia przedsiębiorstwem.