Wyrok WSA w Lublinie z dnia 27 maja 2009 r., sygn. I SA/Lu 35/09

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Halina Chitrosz (sprawozdawca), Sędziowie WSA Małgorzata Fita, NSA Irena Szarewicz-Iwaniuk, Protokolant Referent stażysta Julita Urbaś, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 27 maja 2009 r. sprawy ze skargi J. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od września do grudnia 2002 r. - oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia 21 listopada 2008 r., nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej, na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu odwołania J. G. od decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia 26 września 2007 r., Nr [...]w sprawie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za wrzesień, październik, listopad i grudzień 2002 r. - utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

W jej uzasadnieniu podano, że w wyniku przeprowadzonego postępowania kontrolnego, w oparciu o ewidencję księgową, ewidencję prowadzoną dla potrzeb podatku od towarów i usług, oryginały dokumentów źródłowych, zeznania świadków oraz zgromadzony materiał dowodowy w toku śledztwa Prokuratury Apelacyjnej w sprawie prowadzonej przeciwko J. J. G., w szczególności protokoły z przesłuchań świadków i podejrzanych stwierdzono, że podatnik nie zaewidencjonował części sprzedaży, co stanowi naruszenie przepisów art. 2 ust. 1, art. 6 ust. 1, art. 15 ust. 1, art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.).

Powyższe ustalenia doprowadziły do wydania przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej decyzji określającej zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za wrzesień, październik, listopad i grudzień 2002 r., od której pełnomocnik strony wniósł odwołanie, zarzucając naruszenie przepisów postępowania, a mianowicie art. 180, art. 181, art. 187 i art. 191 ustawy Ordynacja podatkowa poprzez nieuwzględnienie wniosków dowodowych strony oraz niewyjaśnienie okoliczności faktycznych sprawy.