Wyrok WSA w Warszawie z dnia 21 kwietnia 2009 r., sygn. VI SA/Wa 2396/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Piotr Borowiecki (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Andrzej Czarnecki Sędzia WSA Pamela Kuraś - Dębecka Protokolant Eliza Mroczek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 kwietnia 2009 r. sprawy ze skargi P. S. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] września 2008 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej oddala skargę

Uzasadnienie

W dniu 3 grudnia 2007 r., w W. na ul. H., Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego w W., poddał kontroli drogowej pojazd marki R., nr rej. [...], którego kierującym był P. S.. Do kontroli okazał dokumenty kierowcy, pojazdu, wypis z licencji wydany przedsiębiorstwu H. Sp. z o.o. z siedzibą w Z. oraz paragon fiskalny z zamontowanej w pojeździe kasy fiskalnej. Kierowca oświadczył, iż korzysta z licencji korporacji. Przedstawił umowę o współpracy zawartą z przedsiębiorstwem, którego wypisem się posługiwał. Podczas kontroli sporządzona została dokumentacja fotograficzna.

W wyniku kontroli organ I instancji wszczął postępowanie z urzędu, o czym pismem z dnia 4 grudnia 2007 r. prawidłowo powiadomił stronę.

W wyniku analizy zgromadzonego materiału w sprawie decyzją z dnia [...] lutego 2008 r., nr [...] Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego w W. nałożył na stronę karę pieniężną w wysokości 13.000 złotych. Podstawą faktyczną rozstrzygnięcia niniejszej decyzji był stwierdzony podczas kontroli przeprowadzonej [...] grudnia 2007 r., fakt wykonywania transportu drogowego bez wymaganej licencji oraz wykonywanie przewozów okazjonalnych w krajowym transporcie drogowym pojazdem przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą z umieszczonym i używanym w pojeździe taksometrem.

Od powyższej decyzji pełnomocnik strony złożył odwołanie, w którym wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji, ewentualnie uchylenie w całości decyzji organu I instancji, wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji oraz ewentualne zawieszenie postępowania. W uzasadnieniu odwołania pełnomocnik podniósł, iż w sprawie zgodności z konstytucją przepisów ustawy o transporcie drogowym została wniesiona skarga konstytucyjna. Ponadto podnosi, że nie wydano postanowienia w przedmiocie zawieszenia postępowania, a zatem strona nie mogła zaskarżyć takiego postanowienia. Takie postępowanie organu I instancji jest według strony rażącym naruszeniem prawa, a co za tym idzie jest przesłanką nieważności decyzji. Następnie strona odwołuje się do swobody umów sformułowanej w art. 3531 KC. Podkreśla, że strony mają szeroką swobodę w kształtowaniu treści umowy. Strona podnosi, że nie ma żadnych wątpliwości, że umowa łącząca kierowcę samochodu z firmą H. pozostaje w zupełnej zgodności z istotą tego stosunku prawnego i zasadami współżycia społecznego. Skarżący stwierdza, iż stosownie do treści art. 5 ust 3 pkt 4 ustawy o transporcie drogowym ustawodawca dopuścił, wykonywanie przewozów na rzecz przedsiębiorcy na podstawie umów cywilnoprawnych. Kierowca dokonuje przewozów drogowych w swoim imieniu, ale na rzecz przedsiębiorcy posiadającego licencję na transport drogowy osób. Omawiana sytuacja przypomina sytuację umowy agencyjnej. Tylko poprzez wystawienie dokumentów fiskalnych na własne nazwisko kierowca może dokonać wzajemnych rozliczeń z firmą H. która posiada odpowiednią licencję. Wobec powyższego stwierdzenie braku licencji jest bezpodstawne. Nie świadczono usług taksówką. W przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z taksometrem ale z drogomierzem - dalmierzem połączonym z kasą fiskalną.