Wyrok WSA w Łodzi z dnia 1 kwietnia 2009 r., sygn. III SA/Łd 658/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Monika Krzyżaniak Sędziowie Sędzia NSA Irena Krzemieniewska Sędzia WSA Małgorzata Łuczyńska /spr/. Protokolant Asystent sędziego Jarosław Szkudlarek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 marca 2009 r. sprawy ze skargi R. N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie wysokości dodatku mieszkaniowego 1. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] roku Nr [...], 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł.na rzecz R. N. kwotę 9 (dziewięć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. WSA/wyr.1 - sentencja wyroku

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Prezydent Miasta Ł. działając na podstawie, art. 2, art. 3, art. 5, art. 6, art. 7 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 roku o dodatkach mieszkaniowych (Dz.U. z 2001r. Nr 71 poz. 734) art. 104 k.p.a. i art. 39 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym (Dz.U. z 1996r. Nr 13 poz. 74 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku R. N. przyznał wnioskodawcy dodatek mieszkaniowy na okres od dnia 1 września 2008 roku do dnia 28 lutego 2009 roku, w wysokości 202,45 zł miesięcznie.

Od powyższej decyzji R. N. złożył odwołanie, w którym podniósł, iż zaskarżona decyzja została wydana z rażącym naruszeniem prawa materialnego i prawa procesowego. Zaistniałe naruszenia są zdaniem skarżącego tak oczywiste, że nie dokonał ich sprecyzowania.

Po rozpoznaniu odwołania, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. decyzją z dnia [...] działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. oraz art. art. 2, art. 3, art. 5 art. 6, art. 7 ust. 1 i 5 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz.U. z 2001r. Nr 71 poz. 734 ze zm.) oraz art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 roku o samorządowych kolegiach odwoławczych (tekst jedn. Dz.U. z 2001r. Nr 79 poz. 856 ze zm.) utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy uznał, że organ I instancji w sposób prawidłowy wyliczył kwotę dodatku mieszkaniowego, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 21 czerwca 2001 roku o dodatkach mieszkaniowych oraz przepisami wykonawczymi do ustawy. Powołując treść art. 3 ust. 3 ustawy Kolegium stwierdziło, że z przeprowadzonego postępowania administracyjnego wynika, że średni miesięczny dochód skarżącego w badanym okresie wyniósł 280, 69 zł. Odwołując się do treści art. 6 ust. 1 ustawy o dodatkach mieszkaniowych, który stanowi, że wysokość dodatku stanowi różnicę pomiędzy wydatkami przypadającymi na normatywną powierzchnię użytkową zajmowanego lokalu mieszkalnego, a kwotą stanowiącą wydatki poniesione przez osobę otrzymującą dodatek w wysokości 15% dochodów gospodarstwa w gospodarstwie jednoosobowym wskazał, iż z akt sprawy wynika, że wydatki zgodnie z "Informacją o wysokości opłat" wystawioną przez Spółdzielnię Mieszkaniową "A" wynoszą łącznie 383,22 zł. Wydając zaskarżoną decyzję organ i instancji przedstawił etapy matematycznego wyliczenia dodatku, które w ocenie organu odwoławczego przeprowadzone zostało w sposób prawidłowy, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. Z uwagi na fakt, iż wnioskodawca zajmuje lokal w budynku, który nie wchodzi w skład zasobu mieszkaniowego gminy, jako podstawę do dokonania obliczeń dodatku mieszkaniowego przyjęto wydatki w wysokości 285,39 zł, uwzględniającej przeliczenie faktycznych wydatków za lokal (383,22 zł) do stawek płaconych w zasobach mieszkaniowych gminy, stosownie do art. 6 ust. 6 ustawy co uzasadniało pomniejszenie faktycznych wydatków ponoszonych przez skarżącego o kwotę 45, 91 zł (stanowiącą różnicę w stawce) , o opłatę za TVK w kwocie 22,00 zł, o opłatę za ochronę budynku - 25,00 zł, o opłatę za wodomierze - 2,80 zł, o podatek - 9,36 zł, i o kwotę 1,34 z tytułu ubezpieczenia. Do wydatków ponoszonych w związku z zajmowanym lokalem mieszkalnym doliczono natomiast kwotę 8,58 zł , stanowiąca opłatę za zimną wodę i kanalizację. Przy wyliczaniu dodatku uwzględniono również fakt, iż mieszkanie skarżącego nie jest wyposażone w instalację gazu przewodowego i wobec tego skarżącemu przysługuje ryczałt za brak w/w mediów. Zgodnie bowiem z art. 6 ust. 7 ustawy o dodatkach mieszkaniowych, jeżeli lokal mieszkalny nie jest wyposażony w instalację doprowadzającą energię cieplną do celów ogrzewania, w instalację ciepłej wody lub gazu przewodowego z zewnętrznego źródła znajdującego się poza lokalem mieszkalnym, osobie uprawnionej do dodatku mieszkaniowego przyznaje się ryczałt na zakup opału stanowiący część dodatku mieszkaniowego. Wysokość ryczałtu za brak centralnego ogrzewania, ciepłej wody i gazu przewodowego określa rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 grudnia 2001 roku (Dz. U. Nr 156, poz. 1817). W toku przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego ustalono, że wysokość ryczałtu wyliczonego według rachunku za ostatni okres rozliczeniowy, z wyłączeniem opłaty abonamentowej oraz stałych miesięcznych opłat wynosi 3, 82 zł i w ocenie organu odwoławczego jest to wyliczenie prawidłowe, uwzględnione następnie przy obliczaniu dodatku mieszkaniowego. Zgodnie natomiast z art. 6 ust. 10 ustawy o dodatkach mieszkaniowych wysokość dodatku mieszkaniowego, łącznie z ryczałtem, o którym mowa w ust. 7, nie może przekraczać, z zastrzeżeniem ust. 11, 70% wydatków przypadających na normatywną powierzchnię zajmowanego lokalu mieszkalnego lub 70% faktycznych wydatków ponoszonych za lokal mieszkalny, jeżeli powierzchnia tego lokalu jest mniejsza lub równa powierzchni normatywnej. W niniejszej sprawie 70% wydatków przypadających na normatywną powierzchnię zajmowanego lokalu stanowi kwota 202,45 zł, natomiast kwota wyliczonego dodatku mieszkaniowego wyniosła 243,32 zł. W tej sytuacji stosownie do treści art. 6 ust. 10 powołanej ustawy, kwota dodatku mieszkaniowego została więc prawidłowo ustalona w kwocie 202, 45 zł. Kolegium odwołując się do treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, wyjaśniło, że mimo, iż powierzchnia normatywna lokalu mieszkalnego w przeliczeniu na liczbę członków gospodarstwa domowego w przypadku gospodarstwa jednoosobowego nie może przekroczyć 35m2, a R. N., jak ustalono zajmuje lokal mieszkalny o powierzchni 44,57 m2, to taką powierzchnię stosownie do treści art. 5 ust. 3 ustawy w brzmieniu nadanym w art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 8 października 2004 roku o zmianie ustawy o dodatkach mieszkaniowych przyjęto do wyliczenia wysokości dodatku mieszkaniowego, uwzględniając fakt niepełnosprawności skarżącego potwierdzonej odpowiednimi zaświadczeniami lekarskimi.