Wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 marca 2009 r., sygn. VI SA/Wa 24/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Grzelak Sędziowie Sędzia WSA Dorota Wdowiak Sędzia WSA Danuta Szydłowska (spr.) Protokolant Monika Bodzan po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 marca 2009 r. sprawy ze skargi H. M. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] listopada 2008 r. nr [...] w przedmiocie pozwolenia na posiadanie broni palnej myśliwskiej oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] listopada 2008 r. Komendant Główny Policji po rozpatrzeniu odwołania H. M., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa oraz art. 18 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji ( Dz. U. z 2004 r. nr 52, poz. 525 ze zm.) utrzymał w mocy decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] z dnia [...] września 2008 r. cofającą pozwolenie na posiadanie broni palnej myśliwskiej.

Zajmując stanowisko w sprawie organ odwoławczy wyjaśnił, iż prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego dla [...] z dnia [...] maja 2008 roku sygn. akt [...] H. M. został uznany winnym popełnienia przestępstw z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk, z art. 238 kk i 233 § 1 kk, w zw. z art. 11 § 2 kk oraz z art. 233 § 1 kk- oszustwa w stosunku do mienia znacznej wartości a więc sklasyfikowanego jako przestępstwo przeciwko mieniu, a także fałszywe zeznania oraz fałszywe zawiadomienie o przestępstwie. Dyspozycja art. 18 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy o broni palnej i amunicji nakazuje cofnięcie pozwolenia na broń w przypadku, gdy istnieje uzasadniona obawa, iż dana osoba może użyć broni w celach sprzecznych z interesem bezpieczeństwa lub porządku publicznego, zwłaszcza wówczas, gdy została ona skazana prawomocnym orzeczeniem sądu za przestępstwo przeciwko m.in. życiu, zdrowiu lub mieniu albo, wobec której toczy się postępowanie karne o popełnienie takich przestępstw. Ujawnienie przez organ Policji wskazanych wyżej okoliczności ma charakter wiążący a więc obliguje organ do cofnięcia pozwolenia na broń. Organ podkreślił, iż sam ustawodawca istnienie uzasadnionej obawy związał wprost z popełnieniem przez posiadacza broni przestępstwa przeciwko mieniu. Art. 18 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 15 ust. 1 pkt 6 cyt. ustawy ma charakter obligatoryjny, a cofnięcie pozwolenia na broń nie jest karą w rozumieniu przepisów prawa karnego a administracyjnoprawnym skutkiem naruszenia przepisów prawa karnego materialnego. Prawo do posiadania broni jest dobrem reglamentowanym i ochrona interesu społecznego jest nadrzędna nad interesem jednostki. W sytuacji prawomocnego skazania m.in. za przestępstwo przeciwko mieniu zarówno pozytywne opinie skarżącego jak i czas popełnienia przestępstw nie są istotne dla rozstrzygnięcia sprawy.