Wyrok WSA w Warszawie z dnia 27 marca 2009 r., sygn. I SA/Wa 66/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Daniela Kozłowska (spr.) Sędzia WSA Emilia Lewandowska Sędzia WSA Joanna Skiba Protokolant Joanna Pleszczyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 marca 2009 r. sprawy ze skargi P. S. na decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia [...] marca 2002 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności orzeczenia 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia [...] sierpnia 2001 r., nr [...] 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.

Uzasadnienie

Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast decyzją z dnia [...] marca 2002 r. nr [...], po rozpatrzeniu wniosku P. S. o ponowne rozpoznanie sprawy rozstrzygniętej decyzją tego organu z dnia [...] sierpnia 2001 r. nr [...] - utrzymał w mocy własną decyzję z [...] sierpnia 2001 r.

W uzasadnieniu decyzji organ przedstawił następujący stan sprawy:

Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast decyzją z [...] sierpnia 2001 r. odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Ministerstwa Gospodarki Komunalnej z dnia [...] grudnia 1954 r. nr [...], utrzymującej w mocy orzeczenie administracyjne Prezydium Rady Narodowej W. z dnia [...] września 1954 r. nr [...], odmawiające dotychczasowemu właścicielowi przyznania prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości [...] położonej przy ul. [...], oznaczonej nr hip. [...] i [...]. W decyzji stwierdzono, że odmowa przyznania tego prawa jest uzasadniona i decyzja odwoławcza z [...] grudnia 1954 r. utrzymująca w mocy orzeczenie z [...] września 1954 r. nie narusza prawa, bowiem wskazane w orzeczeniu przesłanki odmowy przyznania prawa do gruntu znalazły swoje potwierdzenie w obowiązującym w dacie wydania decyzji planie zagospodarowania przestrzennego.

W uzasadnieniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy strona zarzuciła decyzji Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast naruszenie prawa materialnego, w szczególności art. 7 ust. 2 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy a także art. 156 k.p.a. poprzez przekroczenie przez organ nadzoru zakresu sprawy i dokonanie samodzielnych ustaleń. Ponadto podniesiono dokonanie wadliwych ustaleń co do planu zagospodarowania przestrzennego, obowiązującego w chwili wydania decyzji dekretowej, a także brak odniesienia się do zarzutów naruszenia zasad proceduralnych w decyzji z [...] grudnia 1954 r.