Wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 marca 2009 r., sygn. VI SA/Wa 559/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Szydłowska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Piotr Borowiecki Sędzia WSA Magdalena Maliszewska Protokolant Monika Bodzan po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 marca 2009 r. sprawy ze skargi S. Sp. z o.o. z siedzibą w S. na postanowienie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] stycznia 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia w sprawie przysługiwania statusu zakładu pracy chronionej oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] stycznia 2008 r. Minister Pracy i Polityki Społecznej po rozpatrzeniu zażalenia S. Sp. z o.o. z siedzibą w S. utrzymał w mocy postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] grudnia 2007 r. odmawiające wydania zaświadczenia potwierdzającego, iż spółce S. Sp. z o.o. przysługuje od dnia [...] lipca 2006 r. status zakładu pracy chronionej.

Uzasadniając swoje stanowisko w sprawie organ wyjaśnił, iż w myśl art. 217 § 1 kpa organ administracji publicznej wydaje zaświadczenie na żądanie osoby ubiegającej się o zaświadczenie, jeżeli urzędowego potwierdzenia określonych faktów lub stanu prawnego wymaga przepis prawa, a także gdy strona ubiega się o zaświadczenie ze względu na swój interes prawny w urzędowym potwierdzeniu określonych faktów lub stanu prawnego.

Status zakładu pracy chronionej przyznawany jest zgodnie z art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123 poz. 776 ze zm.) przez wojewodę w drodze decyzji, która potwierdza spełnianie warunków, o których mowa w art. 28 lub 29 ustawy o rehabilitacji. Nie jest więc możliwe wydanie zaświadczenia o posiadaniu przez stronę statusu zakładu pracy chronionej skoro status taki nie został jej przyznany w drodze decyzji wydanej przez Wojewodę. Organ podkreślił, że zaświadczenie nie przyznaje, nie stwierdza, nie uznaje uprawnień lub obowiązku wynikających z przepisów prawa, lecz potwierdza istnienie uprawnienia lub obowiązku przyznanego lub potwierdzonego wcześniej w decyzji (konstytutywnej lub deklaratoryjnej) bądź w innym indywidualnym akcie prawnym.