Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 10 marca 2009 r., sygn. III SA/Po 274/07

Dnia 10 marca 2009 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Koś Sędziowie WSA Marzenna Kosewska ( spr.) WSA Mirella Ławniczak Protokolant: st. sekr. sąd. Kamila Perkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 marca 2009 roku przy udziale sprawy ze skargi B. J. i S. J. oraz ze skargi T. K. - Firmy A w P. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Poznaniu z dnia 15 stycznia 2007r. nr [...] w przedmiocie określenia kwoty długu celnego oddala skargi /-/ M. Ławniczak /-/ B. Koś /-/ M. Kosewska WSA/wyr.1 - sentencja wyroku

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 13.09.2005 r., nr [...] Naczelnik Urzędu Celnego uznał za nieprawidłowe zgłoszenie celne dokonane w procedurze uproszczonej poprzez wpis do rejestru towarów objętych procedurą dopuszczenia do obrotu pod pozycją nr [...] i [...] z dnia 21.11.2002 r. oraz zgłoszenie celne uzupełniające SAD nr [...] dnia 05.12.2002 r. w części dotyczącej stawki celnej i kwoty długu celnego, określił na nowo kwotę długu celnego i wezwał T. K. - Firma A oraz spółkę cywilną B do uiszczenia uzupełniającej kwoty długu celnego oraz odsetek wyrównawczych.

W uzasadnieniu wskazano, że w dniu 05.12.2002 r. przyjęto zgłoszenie celne uzupełniające SAD nr [...] dotyczące towaru (tkanin syntetycznych) dokonane przez spółkę cywilną B jako przedstawiciela pośredniego na rzecz T. K. - Firma A na podstawie wpisu do rejestru procedury uproszczonej pod pozycją nr [...] i [...] z dnia 21.11.2002 r. Do zgłoszenia dołączono m. in. świadectwo pochodzenia nr [...] z dnia 30.09.2002 r. oraz nr [...] z dnia 16.09.2002 r. Kwotę długu celnego strona obliczyła na podstawie konwencyjnej stawki celnej.

Po wyjaśnieniu istoty zgłoszenia celnego (art. 3 § 1 pkt 24 Kodeksu celnego) i treści art. 83 § 1 i § 2 Kodeksu celnego organ celny wskazując na przepis § 20 a ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 października 1997 r. w sprawie określenia szczegółowych zasad i trybu ustalania niepreferencyjnego pochodzenia towarów, sposobu jego dokumentowania oraz listy towarów, których pochodzenie musi być udokumentowane świadectwem pochodzenia (Dz. U. Nr 130, poz. 851 ze zm.) wskazał, że pismami z dnia 26.11.2003 r. polskie władze celne zwróciły się do [...] oraz do [...] władz celnych o przeprowadzenie weryfikacji m. in. powyższych świadectw pochodzenia. Pismem z dnia 20.01.2004 r. [...] Izba Handlowa nie potwierdziła autentyczności świadectwa pochodzenia nr [...] z dnia 16.09.2002 r., stwierdzając że nie zostało wystawione przez ten urząd i jest sfałszowane. Zdaniem organu celnego powyższy wynik weryfikacji przeprowadzonej w trybie urzędowej współpracy administracyjnej jest wiążący dla polskich organów celnych. Natomiast pismem z dnia 18.05.2005 r. [...] władze poinformowały, że nie są w stanie odpowiedzieć, czy przesłany do weryfikacji dokument jest autentyczny, gdyż ich świadectwa pochodzenia są niszczone po okresie 2 lat od dnia ich wystawienia. Zgodnie zatem z § 20 a ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie określenia szczegółowych zasad i trybu ustalania niepreferencyjnego pochodzenia towarów (...) wobec uzyskania odpowiedzi, która nie zawierała informacji pozwalających na stwierdzenie, że weryfikowany dokument jest autentyczny, dokument ten należało uznać za nieprawidłowy do potwierdzenia pochodzenia towaru.