Wyrok WSA w Opolu z dnia 12 marca 2009 r., sygn. II SA/Op 11/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Cisyk (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Ewa Janowska Sędzia WSA Grażyna Jeżewska Protokolant Sekretarz sądowy Agnieszka Jurek po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 5 marca 2009 r. sprawy ze skargi W. M. na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w Opolu z dnia [...] , nr [...] w przedmiocie mianowania i uposażenia funkcjonariusza służby więziennej oddala skargę.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 13 lipca 2005 r., sygn. akt II SA/Wa1209/04, uchylił zaskarżoną decyzję Ministra Sprawiedliwości i poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Generalnego Służby Więziennej z dnia [...] w przedmiocie zwolnienia W. M. ze służby, w oparciu o orzeczenie lekarskie wydane na rok przed rozpatrywaniem sprawy przez organ.

W następstwie powyższego wyroku, decyzją z dnia [...], nr [...] Dyrektor Aresztu Śledczego w O. odmówił mianowania W. M. w trybie art. 45 ust. 1 ustawy o Służbie Więziennej. W uzasadnieniu organ podał, że prawomocnym orzeczeniem Okręgowej Komisji Lekarskiej w K. z dnia 12 stycznia 2007 r. stwierdzono u skarżącego całkowitą niezdolność do służby w więziennictwie. W ocenie organu orzeczenie tej treści oznacza, że W. M. nie może być funkcjonariuszem, a decyzja wydana w trybie art. 45 ust. 1 ustawy o Służbie Więziennej byłaby niewykonalna już w dniu jej wydania, zaś jej niewykonalność miałaby charakter stały i trwały. W wyniku rozpoznania odwołania W. M. Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej w Opolu, decyzją z dnia [...], nr [...], utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy. W uzasadnieniu stwierdził, iż ze względu na stan zdrowia oraz wymogi dotyczące stosunku służbowego, mianowanie skarżącego funkcjonariusza, na podstawie art. 45 ust. 1 ustawy o Służbie Więziennej nie jest możliwe.

Uwzględniając skargę W. M., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu wyrokiem z dnia 9 czerwca 2008 r., sygn. akt II SA/Op 65/08 uchylił przywołane wyżej decyzje organów obu instancji. W uzasadnieniu Sąd wyjaśnił, że z dniem uzyskania prawomocności (tj. 13 października 2005 r.), przez wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 lipca 2005 r., sygn. akt II SA/Wa 1209/04, na mocy którego została uchylona decyzja zwalniająca W. M. ze służby, nastąpiło przywrócenie tego funkcjonariusza do służby, zgodnie z dyspozycją przepisu art. 45 ust. 1 ustawy o Służbie Więziennej. W ocenie Sądu, wyrok o charakterze kasacyjnym powoduje taką sytuację, jakby decyzje o zwolnieniu W. M. nigdy nie zostały wydane, a zatem następuje powrót do okresu, w którym pozostawał on w służbie. W tym stanie rzeczy, mianowanie na stanowisko zajmowane ostatnio lub równorzędne, pod względem formalnoprawnym stanowi zaledwie czynność materialne - techniczną, mającą na celu wskazanie konkretnego stanowiska w strukturach Służby i to z określoną przez ustawodawcę datą, odpowiadającą dacie uchylenia decyzji o zwolnieniu. "Za taką datę w odniesieniu do wyroku sądu administracyjnego pierwszej instancji należy uznać datę jego prawomocności, zgodnie z treścią art. 170 § 1 P.p.s.a." Sąd zaznaczył także, iż mianowanie, o jakim mowa w art. 45 ust. 1 ustawy o Służbie Więziennej, "nie jest tożsame z mianowaniem kreującym stosunek służbowy, wydanym w trybie art. 28 ust. 1 ustawy o Służbie Więziennej, który stanowi, że stosunek służbowy funkcjonariusza powstaje w drodze mianowania na podstawie dobrowolności zgłoszenia się do służby". Mianowanie o jakim mowa w art. 45 ust. 1 tej ustawy jest czynnością materialno-techniczną, a stosunek służby zostaje reaktywowany z mocy prawa. Sąd podkreślił także, iż uchylanie się przez organ od dokonania powyższej czynności mianowania może być oceniane jako niewykonanie wyroku sądu i rozpatrywane na gruncie art. 154 P.p.s.a., chyba, że w stanie faktycznym sprawy zajdą tak istotne zmiany, które spowodują ustanie mocy wiążącej wyroku.