Wyrok WSA w Lublinie z dnia 24 marca 2009 r., sygn. I SA/Lu 506/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Achrymowicz (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Krystyna Czajecka-Szpringer, Sędzia WSA Małgorzata Fita, Protokolant Referent stażysta Julita Urbaś, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 3 marca 2009 r. sprawy ze skargi G. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od listopada 2004 r. do grudnia 2005 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości.

Uzasadnienie

1. Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej po rozpatrzeniu odwołania G. S./ podatnika /, na podstawie art. 233 § 1 pkt 2 lit. a/ ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa / Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm. / uchylił decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z [...] o rozliczeniu podatnikowi podatku od towarów i usług za okresy od listopada 2004 r. do grudnia 2005 r. w części dotyczącej rozliczenia za marzec, wrzesień, listopad 2005 r. i określił za marzec 2005 r. zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług w kwocie 7 818 zł, za wrzesień 2005 r. zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług w kwocie 1 216 zł, za listopad 2005 r. zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług w kwocie 812 zł. W pozostałej części Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję organu podatkowego pierwszej instancji.

Dyrektor Izby Skarbowej uzasadniał za organem podatkowym pierwszej instancji, że podatnik nieprawidłowo ewidencjonował obrót, kwoty podatku należnego z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, komisu samochodowego. Podatnik zaniżył podstawę opodatkowania. Rejestry sprzedaży za listopad, grudzień 2004 r. oraz za okresy od stycznia do lipca, od września do listopada 2005 r. podatnik prowadził nierzetelnie. Na podstawie art. 193 § 4 Ordynacji podatkowej w tym zakresie nie zostały uznane za dowód. Stosownie do art. 23 § 2 Ordynacji podatkowej organ podatkowy odstąpił od oszacowania podstawy opodatkowania. Uznał, że dane wynikające z rejestrów, uzupełnione zebranymi dowodami pozwalają na określenie rzeczywistej podstawy opodatkowania. Zgromadzony materiał dowodowy zawiera przesłuchania świadków - sprzedawców i nabywców samochodów, faktury sprzedaży wystawione przez podatnika, wyciągi bankowe dokumentujące przepływ środków finansowych na rachunku bankowym podatnika.