Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 19 marca 2009 r., sygn. I SA/Go 921/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Skowrońska-Pastuszko Sędziowie Sędzia WSA Dariusz Skupień Asesor WSA Alina Rzepecka (spr.) Protokolant Specjalista Marta Surmacz-Buszkiewicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 marca 2009 r. sprawy ze skargi T.K. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie weryfikacji zgłoszenia celnego co do pochodzenia towaru oddala skargę.

Skarżący T.K. (zwany dalej strona, skarżący) wniósł skargę na decyzję Dyrektora Izby Celnej z [...] października 2008r., nr [...], utrzymującą w mocy decyzję tego organu wydaną w pierwszej instancji z [...] MAJA 2008r. nr [...] o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej Dyrektora Izby Celnej nr [...] z [...] lutego 2006r., utrzymującej w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego (zwany dalej Naczelnik UC) z [...] listopada 2005r. w przedmiocie dokonania ponownego wymiaru należności celnych przywozowych oraz podatku od towaru i usług z tytułu importu.

Pismem z [...] września 2006r. pełnomocnik strony - J.C. wystąpił z wnioskiem o wznowienia postępowania celnego i podatkowego na podstawie art.240 §1 pkt1 i art.246 §1 Ordynacji podatkowej, lub stwierdzenia nieważności skarżonej decyzji ostatecznej w świetle art.247 §1 pkt2 i 3 Ordynacji podatkowej. W obu przypadkach wniósł o wstrzymanie wykonania ww. decyzji.

W motywach uzasadnienia podkreślił, iż decyzja objęta wnioskiem została wydana zarówno bez podstawy prawnej jak i z rażącym naruszeniem prawa. Objawiało

się to w tym, że organ dokonał weryfikacji świadectw pochodzenia nie posiadając odpowiednich uprawnień. Brak jest bowiem umowy międzynarodowej, która pozwalałaby polskim organom występować o pomoc prawną bezpośrednio do organów nie będących organami celnymi tych państw. Tym samym, otrzymane tą drogą wyniki weryfikacji uznał za dokumenty uzyskane bezprawnie, które w konsekwencji nie powinny były stanowić dowodu w sprawie. Wskazał też na brak dyspozycji, co do zakresu i sposobu przeprowadzenia samej weryfikacji. Zarzucił organom nie wyjaśnienie na czym polegało fałszerstwo świadectw pochodzenia i kto jego dokonał. Podkreślił też, iż organy mimo że dysponują zbiorem wzorów stempli i podpisów stosowanych przez organy zagraniczne w procesie potwierdzania świadectw pochodzenia, nie skorzystały z tych zasobów przy przyjmowaniu zgłoszenia celnego. W związku z tą okolicznością wniósł o powołanie biegłego, celem potwierdzenia lub obalenia tezy organów celnych o sfałszowaniu świadectw pochodzenia towarów przedłożonych przez stronę w oryginale w toku zgłaszania towarów, gdyż tylko taki dowód, jak uzasadniał, może być uznany za dowód w postępowaniu celnym w świetle art.180 §1 Ordynacji podatkowej.