Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 5 marca 2009 r., sygn. I SA/Gl 990/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Madej (spr.), Sędzia NSA Przemysław Dumana, Sędzia WSA Teresa Randak, Protokolant Izabela Maj, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 marca 2009 r. sprawy ze skargi E. H. (H.) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od spadków i darowizn 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. orzeka, że uchylona decyzja nie podlega wykonaniu w całości do czasu uprawomocnienia się wyroku; 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w K. na rzecz strony skarżącej kwotę [...] zł ( słownie: [...] złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Naczelnik Urzędu Skarbowego w R. decyzją z dnia [...] r. nr [...] ustalił skarżącej E. H. wysokość podatku od spadków i darowizn w kwocie [...] zł z tytułu nabycia rzeczy na podstawie darowizny dokonanej na jej rzecz w dniu 14 stycznia 2008 r. przez ojca -H. N..

Od powyższej decyzji skarżąca wniosła odwołanie do Dyrektora Izby Skarbowej w K., który decyzją z dnia [...] r. nr [...] utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji.

Podatniczka, za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w K., wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej, wnosząc jednocześnie o jej uchylenie oraz zasądzenie na rzecz skarżącej kosztów postępowania sądowego.

W skardze zarzuciła decyzji naruszenie zarówno przepisów prawa materialnego poprzez błędną jego wykładnię, a to art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn, jak również przepisów prawa procesowego, które miało jej zdaniem istotny wpływ na rozstrzygnięcie sprawy, a to art. 121 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, poprzez niezapewnienie stronie czynnego udziału w sprawie i art. 200 § 1 tej ustawy.

Uzasadniając skargę podała, iż spełnia przesłanki do skorzystania ze zwolnienia podatkowego, przewidzianego w przepisie art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn. Zdaniem skarżącej, organ poprzez uznanie, że sposób przekazania darowizny nie odpowiada dyspozycji art. 4a powyższej ustawy, zastosował zawężającą, literalną wykładnię tegoż przepisu, co w efekcie doprowadziło do błędnego jego zastosowania. Skarżąca podkreśliła, iż nie otrzymała w sposób fizyczny środków pieniężnych od darczyńcy, by mogła je sobie wpłacić w kasie banku, co miały potwierdzać dokumenty wydane przez bank. Oświadczyła, że dokumenty bankowe potwierdzają nieprawdę, albowiem powszechną praktyką stosowaną przez te instytucje jest to, że operacje polegają tylko na przeksięgowaniach zapisów w księgach bankowych, a nie na rzeczywistym wypłacaniu konkretnych kwot i ponownym natychmiastowym ich przyjmowaniu. W dniu 14 stycznia 2008r. operacja bankowa polegała na tym, że bez rzeczywistego wypłacania środków pieniężnych, zostały one tylko przeksięgowane w systemach elektronicznych banku, na co wskazuje czas dokonywania poszczególnych transakcji, które następowały bezpośrednio po sobie, jak również fakt, że kasjer nie posiadałby środków w łącznej kwocie [...] zł (bez uprzedniego zgłoszenia zamiaru wypłaty gotówki w takiej wysokości). Dlatego też organ błędnie przyjął, że skarżąca nie wykazała, że środki otrzymane jako darowizna od ojca w kwocie [...] zł zostały przekazane na jej rachunek bankowy. Faktu przekazania środków na rachunek skarżącej (jako obdarowanej) bezpośrednio z rachunku darczyńcy, bez ich uprzedniej wypłaty, a potem znowu wpłaty, dowodzi pismo Bank A z dnia 29 kwietnia 2008 r., przedstwione przez podatniczkę. Wadliwe jest stanowisku organów podatkowych, że tylko za pomocą jednego konkretnego dowodu przekazania można wypełnić dyspozycję normy art. 4a ust. 1 pkt 2, podczas gdy przepis ten wymaga udokumentowania tego faktu w jakikolwiek sposób.