Wyrok WSA w Warszawie z dnia 17 lutego 2009 r., sygn. III SA/Wa 1912/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Długosz-Szyjko, Sędziowie Sędzia WSA Krystyna Kleiber (sprawozdawca), Sędzia WSA Hieronim Sęk, Protokolant Robert Powojski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 lutego 2009 r. sprawy ze skargi H. K. i K. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] maja 2008 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego W. decyzją z dnia [...] lutego 2008 r. określił Skarżącym w tej sprawie, K. i H., małżonkom K. zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 rok w kwocie 10.679,00 zł.

W uzasadnieniu decyzji organ stwierdził, że w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) PIT-37 za 2006 r., K. K. zawyżył odliczenie z tytułu wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne o kwotę 2.280,00 zł. W ramach ulgi Skarżący m.in. odliczył wydatki na opiekę nad inwalidą. Podatnik przedłożył orzeczenie o ustaleniu stopnia niepełnosprawności, z którego wynika, iż został zaliczony do znacznego stopnia niepełnosprawności od 1998 r., wymaga stałej pomocy osób drugich w pełnieniu ról społecznych oraz wskazane jest korzystanie przez niego z rehabilitacji naczyniowej i zaopatrzenie w przedmioty ortopedyczne, tj. laska, okulary. Zgodnie z art. 26 ust. 7c ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) dalej powoływana jako u.p.d.o.f. nie jest wymagane posiadanie dowodu potwierdzającego wysokość poniesionych wydatków, jednakże należy uprawdopodobnić zasadność korzystania z tej ulgi, a tego Skarżący nie uczynił. Ponadto zgodnie z art. 9 ust. 1 u.p.d.o.f., podlegają opodatkowaniu wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów zwolnionych z opodatkowania wynikających z art. 21 i art. 52 u.p.d.o.f. Kwota jaką osoba niepełnosprawna lub podatnik, na którego utrzymaniu jest osoba niepełnosprawna, zapłaciłby swojemu przewodnikowi, stanowiłby dla tej osoby przychód podlegający opodatkowaniu. Kwotę tego przychodu przewodnik jest obowiązany wykazać w rocznym zeznaniu podatkowym. Zatem organ podatkowy uznał, iż Skarżący nie może skorzystać z ulgi na opłacenie przewodnika pomimo posiadania I grupy inwalidztwa z uwagi na fakt, iż nie wykazał, że wydatek nie został poniesiony, a stała pomoc osób drugich nie jest tożsama z ponoszeniem wydatków na opłacenie przewodników w myśl ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.