Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 14 stycznia 2009 r., sygn. IV SA/Wr 419/08

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wanda Wiatkowska-Ilków (spr.) Sędzia NSA Tadeusz Kuczyński Sędzia NSA Henryk Ożóg Protokolant Aleksandra Markiewicz po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 14 stycznia 2009 r. sprawy ze skargi J. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia zasiłku celowego Oddala skargę.

Uzasadnienie

J. K. wystąpił w dniu 14 lutego 2008 r. do organu pierwszej instancji z wnioskiem o przyznanie zasiłku celowego na pokrycie w całości czynszu za najem lokalu mieszkalnego i opłat niezależnych od właściciela lokalu, opłat z tytułu eksploatacji lokalu mieszkalnego oraz kosztów zakupu żywności, w wysokości po 600,00 zł, w lutym i marcu 2008 r.

Po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego, w tym aktualizacji wywiadu środowiskowego, organ pierwszej instancji wydał w dniu [...] dwie decyzje:

1/ [...], udzielającą pomocy w postaci zasiłku celowego na zakup żywności, w wysokości 350,00 zł;

2/ [...], odmawiającą przyznania zasiłku celowego na pokrycie w całości czynszu za najem lokalu mieszkalnego i opłat niezależnych od właściciela oraz opłat z tytułu eksploatacji mieszkania. Jako postępową tego rozstrzygnięcia wskazał art. 39 ust. 1 i ust. 2 z art.2 ust. 1, art. 3 ust. 3 i 4, art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 593 oraz rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 24 lipca 2006r. w sprawie zweryfikowanych kryteriów dochodowych ( ...) Dz. U. Nr 135, poz. 950).

W uzasadnieniu odmowy przyznania zasiłku organ wskazał, że konieczność regulowania opłat za mieszkanie nie może być uznana za niezbędną potrzebę bytową w rozumieniu art. 39 ustawy o pomocy społecznej, gdyż pomoc w tym zakresie udzielana jest w formie dodatku mieszkaniowego. J. K. nie korzysta z takiej pomocy ze względu na zajmowanie mieszkania o powierzchni znacznie przekraczającej przysługujący normatyw, przy którym możliwe jest przyznanie dodatku mieszkaniowego. Zdaniem organu pierwszej instancji Wnioskodawca nie wykorzystuje możliwości, by we własnym zakresie poprawić swoją sytuację życiową, poprzez podjęcie energicznych i skutecznych działań, choćby w zakresie zamiany mieszkania na mniejsze, przez co mógłby korzystać z dodatku mieszkaniowego, czy też podejmowanie prac stosownych do stanu zdrowia, co pozwoliłoby na utrzymanie dotychczas zajmowanego lokalu. Organ pierwszej instancji stwierdził, że nie ma żadnych podstaw do traktowania J. K. odmiennie od innych podopiecznych i przyznawania mu świadczeń zgodnie ze wszystkimi jego oczekiwaniami. Wnioskodawca jest człowiekiem wykształconym i ten atrybut może wykorzystać przy poszukiwaniu zatrudnienia, a jest osobą zdolną do podjęcia pracy i przede wszystkim na nim ciąży obowiązek rozwiązywania własnych problemów bytowych. W konsekwencji uznał, że mimo spełniania przez J. K. kryterium dochodowego, nie ma podstaw do przyznania mu zasiłku pieniężnego na wskazany we wniosku cel, gdyż pomoc społeczna nie może stanowić głównego źródła utrzymania, a środki pozostające w dyspozycji organu pierwszej instancji muszą wystarczyć również na zaspokojenie elementarnych potrzeb bytowych innych osób nieposiadających żadnych źródeł dochodu.