Wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 stycznia 2009 r., sygn. VI SA/Wa 2155/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Magdalena Maliszewska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Grażyna Śliwińska Asesor WSA Danuta Szydłowska Protokolant Monika Bodzan po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 stycznia 2009 r. sprawy ze skargi K. Z. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] sierpnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na posiadanie broni palnej bojowej i palnej sportowej oddala skargę

Uzasadnienie

Komendant Główny Policji decyzją z dnia [...] sierpnia 2008 r. Nr [...] na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 i art. 268a ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) oraz art. 18 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2004 r. Nr 52, poz. 525 ze zm.), po rozpatrzeniu odwołania K. Z., (nazywanego dalej skarżącym), od decyzji Komendanta Policji z dnia [...] maja 2008 r. Nr [...], utrzymał w mocy powyższą decyzję, na mocy której organ I instancji cofnął skarżącemu pozwolenie na broń palną bojową i sportową.

W uzasadnieniu organ odwoławczy podał, iż powodem cofnięcia pozwolenia na broń palną i sportową przez organ I instancji było toczące się przeciwko skarżącemu postępowanie karne o przestępstwo z art. 229 § 3 K.k. (przekupstwo). Odwołując się do art. 18 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy o broni i amunicji, przyjął, że w sprawie zachodzi uzasadniona obawa, iż broń może być użyta w celu sprzecznym z interesem bezpieczeństwa lub porządku publicznego.

W odwołaniu od decyzji I instancji skarżący wnosił o jej uchylenie w całości i umorzenie postępowania. Podał, że przesłanką cofnięcia pozwolenia na broń nie może być fakt wniesienia do sądu aktu oskarżenia. Skarżący zarzucił obrazę przepisów postępowania, tj. art. 6, art. 8 i art. 80 K.p.a., gdyż jego zdaniem decyzja nie miała oparcia w materiale dowodowym oraz art. 7 i art. 107 § 3 K.p.a. poprzez brak dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego i prawnego sprawy.