Wyrok WSA w Warszawie z dnia 27 stycznia 2009 r., sygn. VI SA/Wa 2339/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Grzelak Sędziowie Sędzia WSA Halina Emilia Święcicka Asesor WSA Danuta Szydłowska (spr.) Protokolant Patrycja Wrońska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 stycznia 2009 r. sprawy ze skargi M. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] sierpnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie zezwolenia na zajęcie pasa drogowego oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] sierpnia 2008 roku Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] po rozpatrzeniu odwołania M. Sp z o.o. utrzymało w mocy decyzję Prezydenta W. z dnia [...] czerwca 2008 roku odmawiającą wydania zezwolenia na zajęcie pasa drogowego (drogi wojewódzkiej) ul. R. w rej. ul K. w celu umieszczenia obiektu reklamowego w okresie od dnia [...] lutego 2007 roku do dnia [...] lutego 2008 roku.

W uzasadnieniu decyzji organ przypomniał stan faktyczny sprawy stwierdzając, iż przepis art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 roku o drogach publicznych (Dz. U. Nr 19, poz. 115 ze zm.) wyraża generalny zakaz dokonywania w pasie drogowym czynności, które mogłyby powodować niszczenie lub uszkodzenie drogi i jej urządzeń albo zmniejszenie jej trwałości oraz zagrażać bezpieczeństwu ruchu drogowego. W szczególności zabrania się lokalizacji obiektów budowlanych, umieszczania urządzeń, przedmiotów i materiałów niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego. Przepis art. 39 ust. 3 stanowi zaś, że w szczególnie uzasadnionych przypadkach lokalizowanie w pasie drogowym obiektów budowlanych lub urządzeń niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego może nastąpić wyłącznie za zezwoleniem właściwego zarządcy drogi wydawanym w drodze decyzji administracyjnej.

Przywołując orzecznictwo sądowoadministracyjne organ wskazał, iż posiadanie zezwolenia na zajęcie pasa drogowego nie oznacza istnienia praw nabytych a zatem złożenia kolejnego wniosku nie stanowi podstawy do przedłużenia posiadanego zezwolenia, lecz skutkuje wydaniem nowej decyzji. Tym samym do zezwoleń na zajęcie pasa drogowego znajduje zastosowanie art. 39 ust. 1 i 3 a nie art. 38 ust. 1 ustawy o drogach publicznych. Obowiązkiem wnioskującego jest wykazanie, że w sprawie, której wniosek dotyczy, zachodzi szczególny przypadek, o którym mowa w art. 39 ust. 3 cytowanej ustawy. Organ podkreślił, iż w rozpatrywanej sprawie strona nie wykazała istnienia wymienionej przesłanki.