Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 6 stycznia 2009 r., sygn. II SA/Po 910/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Edyta Podrazik Sędziowie Sędzia WSA Barbara Drzazga Sędzia WSA Danuta Rzyminiak-Owczarczak (spr.) Protokolant St. sekretarz sądowy Katarzyna Bela po rozpoznaniu w Poznaniu na rozprawie w dniu 17 grudnia 2008 r. sprawy ze skargi Wojewody W. na uchwałę Rady Miejskiej Gminy K. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego; I. stwierdza nieważność § 21 ust. 2 pkt 4, § 25, § 48 ust. 3, 4 i 5, § 62 ust. 3, 4 i 5 zaskarżonej uchwały, II. w pozostałym zakresie skargę oddala, III. zasądza od Rady Miejskiej Gminy K. na rzecz skarżącego kwotę [...] zł (....) tytułem zwrotu kosztów sądowych, IV. określa, że zaskarżona uchwała w zakresie wskazanym w pkt I wyroku nie może być wykonana. /-/ D. Rzyminiak-Owczarczak /-/ E. Podrazik /-/ B. Drzazga

Uzasadnienie

Wojewoda wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na uchwałę nr [...] Rady Miejskiej Gminy K. z dnia [...] r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowaniu przestrzennego terenów zabudowy mieszkalno-usługowej oraz handlowej na terenie miasta K., obejmującego działki nr geod. [...], [...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...]. Jako podstawę prawną skargi powołano art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tj. Dz.U. z 2001 r. Nr 142 poz. 1591 ze zmianami).

Żądaniem skargi objęto stwierdzenie nieważności:

§ 17 ust. 1 pkt 1 zaskarżonej uchwały wskazując na, że w tym przepisie - określającym zasady podziału terenów zabudowy i terenów komunikacji i transportu, zawarto sformułowanie, iż "ilekroć dla podziałów terenów zabudowy nie zdefiniowano przepisów szczegółowych, dopuszcza się jedynie takie podziały, które "skutkują wydzieleniem działki o szerokości nie mniejszej niż 40,00 m dla zabudowy mieszkaniowej, nie będącej mieszkaniową lecz nie techniczno - produkcyjnej, wolno stojącej". W ocenie Wojewody zapis ten jest bardzo nieprecyzyjny, w sposób jednoznaczny nie definiuje bowiem na terenach o jakim przeznaczeniu należy wydzielać działki o szerokości nie mniejszej niż 40 m. W skardze podkreślono, że zapisy planu winny być na tyle jasne i jednoznaczne, tak aby nie dawały możliwości dowolnej interpretacji.