Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 8 grudnia 2008 r., sygn. I SA/Wr 850/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Lidia Błystak (sprawozdawca), Sędziowie: Sędzia WSA Marta Semiczek, Asesor WSA Alojzy Wyszkowski, Protokolant: Agnieszka Wróblewska, po rozpoznaniu w dniu 3 grudnia 2008 r. przy udziale sprawy ze skargi A spółka z ograniczoną odpowiedzialnością we W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie nadpłaty podatku od towarów i usług za luty, marzec, czerwiec, sierpień, wrzesień, listopad 2000 r. I. Uchyla zaskarżoną decyzję, II. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz strony skarżącej kwotę 10.323 (dziesięć tysięcy trzysta dwadzieścia trzy) zł. tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] czerwca 2008 r. nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej na podstawie art. 233 § 1 pkt 2a), art. 234 Ordynacji podatkowej w zw. z art. 14a) ust. 7 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) uchylił decyzję Naczelnika D. Urzędu Skarbowego Nr [...] z dnia [...] lutego 2007 r. określającą A spółce z ograniczoną odpowiedzialnością nadpłatę w podatku od towarów i usług za miesiące: luty 2000 r. w wys. [...], marzec 2000 r. w wys. [...], czerwiec 2000 r. w wys. [...], listopad 2000 r. w wys. [...] oraz odmowy określenia oprocentowania nadpłaty za wskazane miesiące i odmówił określenia nadpłaty w podatku od towarów i usług oraz oprocentowania za wymienione miesiące.

Wnioskiem z dnia [...].02.2006 r., powołując się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 25.06.2002 r. sygn. K 45/01, na podstawie art. 74 § 1 Ordynacji podatkowej, wystąpiła strona o dokonanie zwrotu nadpłaty w podatku od towarów i usług wraz z należnym oprocentowaniem m. in. za miesiące: luty, marzec, czerwiec, sierpień, wrzesień, listopad 2000 r. Podniosła strona, że uzyskała status zakładu pracy chronionej na gruncie przepisów ustawy obowiązującej przed 1.01.2000 r., co wiązało się ze spełnieniem szeregu wymagań zarówno w zakresie zatrudnienia określonej liczby osób niepełnosprawnych, jak i zapewnienia im odpowiednich stanowisk pracy, przystosowania tych stanowisk do potrzeb niepełnosprawnych. W chwili uzyskania statusu zakładu pracy chronionej była zwolniona z należności z tytułu podatku VAT. Decyzją z dnia [...] przyznano stronie status zakładu pracy chronionej na okres 3 lat tj,. od [...].02.1999 do [...].02.2002 r. W okresie tym strona prowadziła handel samochodami ciężarowymi i osobowymi (marki [...]), które były wyrobami akcyzowymi. Zwolnienie z wpłat z tytułu podatku VAT strona wyliczała w 1999 r. tylko w stosunku do pozostałej części działalności, która nie dotyczyła wyrobów akcyzowych. W październiku 1999 r. strona rozpoczęła inwestycje rozbudowy salonu samochodowego o pomieszczenia dla prac blacharsko-lakierniczych wraz z zakupem i zainstalowaniem nowej komory lakierniczej. Przez wybudowanie nowych pomieszczeń uzyskano dodatkową powierzchnię w starej części budynku, którą przeznaczono na powiększenie magazynu części samochodowych oraz dodatkowe stanowiska pracy warsztatów mechanicznych. Przedsięwzięcie to zostało podjęte z myślą o jego finansowaniu ze zwolnień podatkowych, w tym ze zwolnień wynikających z art. 14a) ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług. W związku z nowelizacją art. 14a) ustawy o podatku VAT wprowadzoną zapisem art. 1 pkt 8 w zw. z art. 9 ustawy z dnia 20 listopada 1999 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 95, poz. 1100), w szczególności wprowadzeniem przepisu ust. 7 pkt 1 strona, jako sprzedająca wyroby akcyzowe utraciła całkowicie nie tylko prawo do zwolnienia z wpłat różnicy między podatkiem naliczonym a należnym do urzędu skarbowego, ale także prawo do zwrotu podatku wg nowych zasad obowiązujących od 1.01.2000 r. Organ I instancji rozpoznając wniosek strony wskazał na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 25 czerwca 2002 r. i podkreślił, że kontynuowanie długookresowych inwestycji, po wprowadzeniu regulacji ustawy o zmianie ustawy o podatku VAT, miało następować w nowych mniej korzystnych warunkach podatkowych. Przeprowadzone postępowanie w sprawie wykazało, że w latach 1999 do 2002 strona rozpoczęła i kontynuowała długookresowe przedsięwzięcie na rzecz zatrudnionych u siebie osób niepełnosprawnych, polegające na rozbudowie istniejącego salony samochodowego o pomieszczenia dla prac blacharsko-lakierniczych wraz z zakupem i zainstalowaniem kabiny lakierniczej. Wartość nakładów inwestycyjnych poniesionych na inwestycję, wynikająca z przedłożonych przez stronę dokumentów zakupu, wyniosła ogółem [...] natomiast w 2000 r. - [...]. Strona uzyskała pozwolenie na użytkowanie pomieszczeń przygotowania do lakierowania realizowanych w ramach inwestycji obejmującej rozbudowę salony samochodowego z dniem [...].09.2002 r. W październiku 1999 r., w czasie rozpoczynania inwestycji strona zatrudniała [...] pracowników niepełnosprawnych. Inwestycja tworzyła nowe miejsca pracy, służyła poprawie warunków pracy i rehabilitacji pracowników niepełnosprawnych przez zwiększenie powierzchni do prac, zwiększenie powierzchni ciągów komunikacyjnych, poprawę warunków bezpieczeństwa i higieny pracy, a także poprawę warunków socjalnych. W momencie zakończenia inwestycji - w listopadzie 2002 r. zatrudnienie osób niepełnosprawnych wyniosło [...] osób. Decyzją z dnia [...] Państwowa Inspekcja Pracy stwierdziła o spełnieniu wymagań inwestycji stawianym zakładom pracy chronionej i uwzględnieniu potrzeb osób niepełnosprawnych w zakresie przystosowania stanowisk pracy, pomieszczeń higieniczno-sanitarnych i ciągów komunikacyjnych. Zdaniem organu I instancji strona jest podatnikiem, do którego ma zastosowanie wyrok TK z dnia 25 czerwca 2002 r., w związku z czym uznał wniosek strony w zakresie zwrotu nadpłaty w podatku od towarów i usług za uzasadniony oraz odmówił określenia oprocentowania nadpłaty, powołując się ponadto na przepisy art. 14a) ust. 1 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 1999 r., art. 19 ust. 1 i 2, ust. 3 ustawy o podatku VAT. Wskazał organ, że kwota nadpłaty wyliczona została jako różnica między kwotą zwolnienia wg zasad określonych w art. 14a) ustawy w brzmieniu obowiązującym w 1999 r., a kwotą zwrotu wyliczoną wg zasad określonych w art. 14a) ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2000 r. W związku z niemożnością bezpośredniego wyodrębnienia kwot podatku VAT naliczonego od niektórych wydatków związanych z całością działalności, kwoty zostały podzielone wg struktury sprzedaży. Wskazał organ I instancji na przepis art. 72 § 1 pkt 1 Ordynacji wyjaśniając co należy rozumieć przez nadpłatę i stwierdzając, że kwota podatku podlegająca zwrotowi nie była nadpłatą ani nienależnie zapłaconym podatkiem, była wręcz podatkiem, który strona zobowiązana była zapłacić. Dlatego też stronie nie przysługuje oprocentowanie od określonych w decyzji nadpłat za poszczególne miesiące 2000 r.