Wyrok WSA w Warszawie z dnia 30 grudnia 2008 r., sygn. IV SA/Wa 1294/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alina Balicka, Sędzia WSA Marian Wolanin, asesor WSA Agnieszka Wójcik (spr.), Protokolant Marek Lubasiński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 grudnia 2008 r. sprawy ze skargi Gminy L. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] czerwca 2008 r. nr [...] w przedmiocie reformy rolna 1. oddala skargę w części dotyczącej działki nr ew. [...] oraz w zakresie odmawiającym stwierdzenia, że część działki nr ew. [...] nie podlegała regulacjom przepisów dekretu PKWN z 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej; 2. uchyla zaskarżoną decyzję w pozostałej części; 3. orzeka, że zaskarżona decyzja w zakresie, o którym mowa w pkt 2 nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku.

Uzasadnienie

Decyzją z [...] czerwca 2008r. Nr [...] Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi, po rozpatrzeniu odwołania Gminy L. od decyzji Wojewody [...] z [...] lutego 2008 r., orzekającej, iż zespół pałacowo - parkowy, położony w miejscowości L., wchodzący w skład dawnej nieruchomości pn. " D.", składający się z działek oznaczonych numerami:[...] nie podlegał regulacjom przepisów dekretu PKWN z 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej (Dz.U. z 1945 r., Nr 3, poz. 13), oraz odmawiającej stwierdzenia, że część działki nr [...] nie podlegała regulacjom przepisów w/w dekretu PKWN z 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu decyzji, przedstawiając stan faktyczny i prawny, organ wskazał, iż po rozpoznaniu wniosku spadkobierców J. S., byłego właściciela wymienionego w sentencji zespołu pałacowo-parkowego, Wojewoda [...] w uzasadnieniu decyzji z [...] lutego 2008 r. stwierdził, że zespół płacowo - parkowy nie był funkcjonalnie powiązany z pozostałą częścią majątku bowiem z akt niniejszej sprawy wynika, iż pałac został spalony ok. 1915 r., a jego ruiny pozostają nieużytkowane. Jako obiekt zniszczony i zdewastowany nie mógł zatem stanowić choćby ośrodka centralnego zarządcy, czy siedziby właściciela -zarządcy.