Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 10 grudnia 2008 r., sygn. II SA/Sz 727/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Mirosława Włodarczak-Siuda Sędziowie: Sędzia WSA Marzena Iwankiewicz Sędzia NSA Iwona Tomaszewska (spr.) Protokolant Tomasz Korpal po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 grudnia 2008 r. sprawy ze skargi S. T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie zasiłku stałego wyrównawczego oddala skargę

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. decyzją z dnia (...(, po wznowieniu postępowania wszczętego postanowieniem na wniosek S.T., uchyliło własną decyzję z dnia (...( w sprawie uchylenia decyzji Koordynatora Rejonowego Ośrodka Pomocy Rodzinie Śródmieście w S. z (...( o przyznaniu S.T. zasiłku stałego wyrównawczego w wysokości (...( miesięcznie w okresie od sierpnia do września 2003 r. i jednocześnie orzekło o uchyleniu wskazanej decyzji z dnia (...(, ustaliło, że zasiłek wyrównawczy za sierpień i wrzesień 2003 r. przysługuje po (...( za każdy miesiąc oraz stwierdziło, że pobieranie zasiłku stałego wyrównawczego uprawnia stronę do świadczeń zdrowotnych na zasadach określonych w ustawie o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia.

S.T. wnioskiem z dnia 14 maja 2008 r. zwrócił się do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. o stwierdzenie, w trybie art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a., nieważności opisanej powyżej decyzji z (...(, w przedmiocie zasiłku stałego na niepełnosprawność. Uzasadniając swój wniosek wnioskodawca podniósł, że uznanie, iż w świetle art. 2a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej, dodatek mieszkaniowy stanowi dochód osoby korzystającej z ustawy o pomocy społecznej, jest działaniem bez podstawy prawnej. Wobec tego, nakazanie Miejskiemu Ośrodkowi Pomocy Społecznej potrącania całej kwoty dodatku mieszkaniowego z zasiłku na niepełnosprawność z opieki społecznej, a w konsekwencji znaczne zmniejszanie tego zasiłku, stanowiącego jedyne źródło utrzymania koniecznego inwalidy, stanowiło samowolę urzędniczą, nadużycie władzy i niedopełnienie obowiązków służbowych. Ponadto wskazał on, że sama decyzja została wydana na zamówienie polityczne sprawujących wówczas władzę, zarówno w samorządzie terytorialnym, jak i władzach centralnych.