Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 2 grudnia 2008 r., sygn. I SA/Rz 667/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S. NSA Maria Serafin-Kosowska Sędziowie WSA Małgorzata Niedobylska (spr.) WSA Kazimierz Włoch Protokolant sekr. sąd. Małgorzata Paśko po rozpoznaniu w Wydziale I Finansowym w dniu 2 grudnia 2008 r. sprawy ze skargi "A" S.A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] sierpnia 2006 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości podatku od nieruchomości za okres od 1 stycznia 1999r. do 31 maja 2000r. - oddala skargę

Uzasadnienie

I SA/Rz 667/08

UZASADNIENIE

Decyzją z (...) sierpnia 2006r. nr (...) Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminny nr (...) z (...) maja 2006r., określającą "A" S.A. w W., zwanej dalej Spółką, wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za okres od 1 stycznia 1999r. do 31 maja 2000r. na kwotę 1.531.681zł, w tym za rok 1999 - 1.059.770 zł, a za rok 2000 - 471.911 zł. Organ I instancji ustalił, że Spółka do 31 maja 2000r. uiszczała podatek od nieruchomości, od znajdujących się w jej posiadaniu, położonych na terenie Gminy komór chłodniczych deklarując, iż stanowią one budowle związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą. Nowy nabywca "B" w L., w skład którego wchodzą wyżej wymienione komory, w złożonej deklaracji podatkowej wymienił te komory jako budynki. Zakwalifikowanie komór chłodniczych do budowli zamiast do budynków spowodowało zaniżenie zobowiązań podatkowych spółki. W trakcie przeprowadzonego postępowania podatkowego, na podstawie oględzin i zeznań świadków ustalono, że sporne komory chłodnicze w latach 1999 - 2000 były budynkami w świetle art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006. Nr 121, poz. 844, dalej: u.p.o.l.), tj. obiektami budowlanymi, umocowanymi w ziemi posiadającymi ściany oraz pokrycia dachowe, a zatem podstawą ich opodatkowania, zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 2 u.p.o.l. jest powierzchnia użytkowa. Organ ustalił ponadto, że w wyżej wymienionym okresie nie były prowadzone żadne prace budowlane, które miałyby wpływ na zmianę powierzchni użytkowej komór, stanowiącej podstawę opodatkowania. Nie podzielił także opinii Spółki, że zobowiązanie podatkowe z tytułu podatku od nieruchomości za lata 1999 i 2000 przedawniło się z końcem 2005r., stwierdzając, że zobowiązanie, które wygasło na skutek zapłaty nie przedawnia się, ponieważ nie może wygasnąć dwukrotnie. W trakcie postępowania podatkowego Podatnik - :A" S.A. w dniu 26 czerwca 2003 r., dokonał zapłaty zaległości podatkowej, wynikającej z decyzji Wójta Gminy z 30 maja 2003r., określającej wysokość zobowiązania podatkowego za okres od 1 stycznia 1998r. do 31 maja 2000r., z naliczonymi przez siebie odsetkami, która to decyzja została następnie uchylona decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego nr (...) z dnia (...) listopada 2003r. Organ pierwszej instancji, postanowieniem z 18 lutego 2004r. umorzył postępowanie podatkowe w sprawie określenia spółce zobowiązania podatkowego od nieruchomości za lata 1997 - 1998 i w dniu 2 marca 2004r. zwrócił wpłaconą przez podatnika zaległość za rok 1998, wraz z odsetkami. Jednocześnie organ, powołując się na art. 21 § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej o. p.), w związku z tym, że wysokość zobowiązania podatkowego okazała się inna, niż wskazana przez podatnika w deklaracji podatkowej, wydał decyzję określającą to zobowiązanie w prawidłowej wysokości.