Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 16 grudnia 2008 r., sygn. I SA/Go 627/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Stefan Kowalczyk Sędziowie Sędzia WSA Krystyna Skowrońska - Pastuszko (spr.) Asesor WSA Barbara Rennert Protokolant referent Grzegorz Oracz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 grudnia 2008 r. sprawy ze skargi T.K. - Firma Handlowa "A" na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji w przedmiocie weryfikacji zgłoszenia celnego oddala skargę

Uzasadnienie

Skarżący T.K., zwany dalej strona, skarżący, wniósł skargę na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] maja 2008 r., nr [...], utrzymującą w mocy decyzję tego organu wydaną w pierwszej instancji z dnia [...] lutego 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] grudnia 2005 r. nr [...] utrzymującej w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego (zwanego dalej Naczelnik UC) z dnia [...] września 2005 r. nr [...] określającą kwotę długu celnego oraz podatek od towarów i usług .

Pismem z dnia [...] czerwca 2006r. pełnomocnik strony - J.C. wystąpił z wnioskiem o wznowienie postępowania celnego i podatkowego na podstawie art.240 §1 pkt 1 i art. 246 §1 Ordynacji podatkowej, lub stwierdzenie nieważności skarżonej decyzji ostatecznej w świetle art. 247 § 1 pkt 2 i 3 Ordynacji podatkowej. W obu przypadkach wniosek dotyczył także wstrzymania wykonania ww. decyzji. W motywach uzasadnienia podkreślił, iż decyzja objęta wnioskiem została wydana zarówno bez podstawy prawnej jak i z rażącym naruszeniem prawa. W jego ocenie przejawiało się to w tym, że organ dokonał weryfikacji świadectw pochodzenia nie posiadając odpowiednich uprawnień. Brak jest bowiem umowy międzynarodowej, która pozwalałaby polskim organom występować o pomoc prawną bezpośrednio do organów niebędących organami celnymi tych państw. Tym samym, otrzymane tą drogą wyniki weryfikacji uznał za dokumenty uzyskane bezprawnie, które w konsekwencji nie powinny były stanowić dowodu w sprawie. Wskazał też na brak dyspozycji co do zakresu i sposobu przeprowadzenia samej weryfikacji. Zarzucił organom niewyjaśnienie, na czym polegało fałszerstwo świadectw pochodzenia i kto go dokonał. Podkreślił też, iż organy, mimo że dysponują zbiorem wzorów stempli i podpisów stosowanych przez organy zagraniczne w procesie potwierdzania świadectw pochodzenia, nie skorzystały z tych zasobów przy przyjmowaniu zgłoszenia celnego. W związku z tą okolicznością wniósł o powołanie biegłego, celem potwierdzenia lub obalenia tezy organów celnych o sfałszowaniu świadectw pochodzenia towarów przedłożonych przez stronę w oryginale w toku zgłaszania towarów, gdyż tylko taki dowód, jak uzasadniał, może być uznany za dowód w postępowaniu celnym w świetle art.180 §1 Ordynacji podatkowej. Pełnomocnik wskazał ponadto na nieprawidłowe wyliczenie odsetek od długu celnego, które przejawiało się w tym, że organ celny powołał podstawy prawne do stosowania odsetek wyrównawczych, w uzasadnieniu odniósł się również do odsetek wyrównawczych, ale w sentencji dokonał obliczenia odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych. W jego ocenie także nieprawidłowo zastały zastosowane stawki celne, albowiem w art.13 § 3 Kodeksu celnego brak było delegacji do ustanawiania stawek celnych konwencyjnych oraz autonomicznych.