Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 9 grudnia 2008 r., sygn. IV SA/Gl 541/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Szczepan Prax Sędziowie Sędzia WSA Teresa Kurcyusz-Furmanik Sędzia WSA Małgorzata Walentek (spr.) Protokolant sekretarz sądowy Magdalena Nowacka-Brzeźniak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 grudnia 2008 r. sprawy ze skargi A. B. na decyzję Wojewody Ś. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zasiłku dla bezrobotnych uchyla zaskarżoną decyzję

Uzasadnienie

Prezydent Miasta C., decyzją z dnia [...] nr [...], orzekł o uznaniu A.B. z dniem [...] za osobę bezrobotną oraz odmówił przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych, ponieważ suma okresów, o których mowa w art. art. 71 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. nr 99, poz. 1001 ze zm.) jest krótsza niż 365 dni.

Nie zgadzając się z tą decyzją A.B. złożyła odwołanie, w którym wskazała, że przez cały okres zatrudnienia w Firmie A, tj. od [...] do [...] od jej dochodów były odprowadzane składki na ubezpieczenie społeczne i rentowe oraz zdrowotne. Akcentując swoją trudną sytuację finansową podniosła, że Urząd Pracy odmawiając jej prawa do zasiłku, pozbawił ją konstytucyjnego prawa do pomocy finansowej jaką państwo wspiera osoby bezrobotne w okresie poszukiwania pracy.

Decyzją z dnia [...] Nr [...] Wojewoda Ś., działając na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 2 i art. 71 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. nr 99, poz. 1001 ze zm.) oraz art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

W motywach rozstrzygnięcia organ wskazał, iż prawo do zasiłku przysługuje bezrobotnemu za każdy dzień kalendarzowy po upływie 7 dni od zarejestrowania, jeżeli w okresie 18 miesięcy poprzedzających dzień zarejestrowania łącznie przez okres co najmniej 365 dni był zatrudniony i osiągał wynagrodzenie w kwocie co najmniej minimalnego wynagrodzenia, od którego istnieje obowiązek opłacania składki na Fundusz Pracy. Celem ustalenia prawa do zasiłku strona przedłożyła w organie zatrudnienia świadectwo pracy potwierdzające zatrudnienie w Firmie A w okresie od [...] do [...] w wymiarze [...], od [...] do [...] w wymiarze [...] oraz od [...] do [...] w wymiarze pełnego etatu. Przedłożyła również raporty miesięczne dla osoby ubezpieczonej ZUS RMUA za miesiące [...]. Z raportów tych wynika, że w okresie zatrudnienia w wymiarze [...] strona uzyskała w miesiącach [...] wynagrodzenie niższe od minimalnego, które w [...] wynosiło [...] zł., zatem, zdaniem organu, wskazany okres nie mógł być zaliczony do okresu, od którego zależy nabycie prawa do zasiłku. Organ uznał za bezsporne, że w okresie 18 miesięcy przed rejestracją w PUP w C., tj. od [...] do [...] strona przepracowała [...], lecz osiąganie wynagrodzenia w kwocie co najmniej minimalnego wynagrodzenia, od którego istnieje obowiązek odprowadzenia składki na Fundusz Pracy udokumentowała tylko przez [...]. W tym stanie faktycznym i prawnym organ nie znalazł podstaw do zmiany bądź uchylenia zaskarżonej decyzji.