Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 4 grudnia 2008 r., sygn. I SA/Gl 437/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Mendecka, Sędziowie Teresa Randak,, Krzysztof Winiarski (spr.), Protokolant Izabela Maj, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 grudnia 2008 r. sprawy ze skargi Z. Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od środków transportowych 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta G. z dnia [...] nr [...], 2. określa, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości do czasu uprawomocnienia się wyroku, 3. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. na rzecz strony skarżącej kwotę [...] zł (słownie: [...] złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] nr [...] Prezydent Miasta G. określił Z. Z. wysokość zobowiązania podatkowego od środka transportowego nr rej. [...] za 2004 r. w wysokości [...] zł.

Organ podatkowy pierwszej instancji wskazał, że pomimo ustawowego obowiązku wynikającego z art. 9 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych nie uiszczono w terminie podatku od środków transportowych, transportowych związku z czym należało określić wysokość tego podatku na podstawie art. 21 § 3 ustawy Ordynacja podatkowa.

W odwołaniu od powyższej decyzji strona zarzuciła organowi pierwszej instancji naruszenie art. 191 Ordynacji podatkowej poprzez niewłaściwą ocenę materiału dowodowego zebranego w sprawie, art. 12 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych przez jego niewłaściwą interpretację i art. 35 ust. 1 ustawy prawo przewozowe, w związku z art. 4 pkt 13 ustawy o transporcie drogowym. W odwołaniu podniesiono, że zgodnie z wykładnią celowościową art. 12 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych warunkiem zwolnienia z podatku od środków transportowych jest świadczenie usług przewozowych w początkowym i końcowym odcinku transportu kombinowanego na terenie RP. Nadto wskazano, że Strona złożyła oświadczenie, że posiadany przez nią środek transportowy wykorzystywany był wyłącznie do przewozów, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 4 ustawy, a zatem to na organie - zdaniem podatnika - spoczywa ciężar dowodu, że środek transportowy nie był wyłącznie wykorzystywany do transportu kombinowanego. Strona podniosła, że organ podatkowy naruszył funkcjonującą w orzecznictwie sądów administracyjnych zasadę rozstrzygania okoliczności wątpliwych na niekorzyść podatnika. Do naruszenia tej zasady doszło przez przyjęcie, że pomimo braku jednoznacznego stwierdzenia spełnienia warunków do zwolnienia z podatku od środków transportowych, organ uznał, że środek transportu nie podlega zwolnieniu z podatku.