Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 9 grudnia 2008 r., sygn. II SA/Bd 803/08

Dnia 9 grudnia 2008 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Krzysztof Gruszecki Sędziowie: sędzia WSA Grażyna Malinowska - Wasik sędzia WSA Grzegorz Saniewski (spr.) Protokolant: Krzysztof Cisewski po rozpoznaniu w II Wydziale na rozprawie w dniu 9 grudnia 2008 roku sprawy ze skargi K M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta [...] z dnia [...] r. nr [...], 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu, 3. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] na rzecz skarżącego kwotę 757 zł (siedemset pięćdziesiąt siedem złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego

Uzasadnienie

W piśmie z dnia [...] listopada 2007 r. skarżący K. M. wniósł o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie wolnostojącego masztu antenowego konstrukcji stalowej, wysokości 18 m. do montażu anteny krótkofalowej dla nadajnika o mocy 10 W na działkach nr [...] przy ul. S. w G.

Decyzją z dnia [...] stycznia 2008 r. ([...]) Prezydent G. odmówił ustalenia warunków zabudowy dla planowanej inwestycji.

W wyniku odwołania skarżącego Samorządowe Kolegium Odwoławcze w T. decyzją z dnia [...] marca 2008 r. Nr [...] uchyliło w całości decyzję organu pierwszej instancji i przekazało sprawę Prezydentowi do ponownego rozpatrzenia. Zdaniem Kolegium uchylona decyzja została wydana w oparciu o błędnie wykonaną analizę, o której mowa w rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. Nr 164, poz. 1588), obszar analizy jest bowiem zbyt mały (35 m. x 45 m.). Ponadto zdaniem organu odwoławczego przy rozpatrywaniu sprawy należy w ramach istniejących rozwiązań prawnych zastosować liberalną koncepcję "dobrego sąsiedztwa" oraz wziąć pod uwagę, że zgodnie z art. 6 ust. 2 pkt 1 (w decyzji oczywista pomyłka pisarska - "pkt 2") ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717; z późn. zm.; zwanej w skrócie "p.z.p.") "każdy ma prawo, w granicach określonych ustawą, do zagospodarowania terenu, do którego ma tytuł prawny, zgodnie z warunkami ustalonymi w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego albo decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, jeżeli nie narusza to chronionego prawem interesu publicznego oraz osób trzecich".