Wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 listopada 2008 r., sygn. III SA/Wa 1513/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Kleiber (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Izabela Głowacka-Klimas, Sędzia WSA Hieronim Sęk, Protokolant Alicja Bogusz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 listopada 2008 r, sprawy ze skargi "D." sp. z o.o. z siedzibą w W. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] marca 2008 r. nr [...] w przedmiocie uchylenia postanowienia w sprawie sprostowania oczywistej omyłki pisarskiej w decyzji i umorzenia postępowania w sprawie 1) uchyla zaskarżone postanowienie, 2) stwierdza, że uchylone postanowienie nie może być wykonane w całości, 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz "D." sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 340 zł (słownie: trzysta czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] marca 2008r. Dyrektor Izby Skarbowej w W. po rozpatrzeniu zażalenie "D. " sp. z o.o. uchylił postanowienie Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. o sprostowaniu oczywistej omyłki w decyzji z dnia [...] października 2007r. wydanej w przedmiocie podatku od towarów i usług za 2002r. i umorzył postępowanie w sprawie.

W uzasadnieniu wyjaśnił, że Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej W. decyzją z dnia [...] października 2007 r., określił "D." spółce z o.o. w W. zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za okresy od stycznia do lipca 2002 r. i od września do grudnia 2002 r. oraz nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy w sierpniu 2002 r. oraz kwotę do zwrotu podatku za ten okres. Następnie w dniu [...] października 2007 r. organ ten wydał postanowienie o sprostowaniu oczywistej omyłki na stronie [...] wyżej wskazanej decyzji, polegającej na błędnym poinformowaniu strony o konieczności opłacenia ewentualnego odwołania, opłatą skarbową. Pismem z dnia [...] października 2007 r. Spółka złożyła zażalenie na to postanowienie, w którym wniosła o uchylenie skarżonego postanowienia i orzeczenie co do istoty sprawy, zarzucając naruszenie art. 121 § 1 i § 2, art. 213, art. 215 § 1, art. 217 § 1 pkt 6 oraz art. 247 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60, z późn. zm.), dalej jako "Ordynacja". Uzasadniając zarzut naruszenia art. 247 § 1 pkt 4 Ordynacji podniosła, iż zaskarżonym postanowieniem Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej sprostowano oczywistą omyłkę na stronie [...] decyzji z dnia [...] października 2007 r., w sytuacji gdy już w obiegu prawnym istnieje prawomocne postanowienie Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia [...] października 2007 r., w którym sprostowano oczywistą omyłkę na stronie [...] decyzji z dnia [...] października 2007 r. Oznacza to, iż zaskarżonym postanowieniem rozstrzygnięto sprawę już poprzednio rozstrzygniętą innym postanowieniem prawomocnym, co stanowi przesłankę wniosku o stwierdzenie nieważności postanowienia z dnia [...] października 2007 r. Wskazując naruszenie art. 215 § 1 Ordynacji Spółka podniosła, iż sprostowaniu w tym trybie podlegają jedynie błędy rachunkowe i inne oczywiste omyłki popełnione w decyzjach wydanych przez organy podatkowe. Tymczasem sprostowana wada decyzji nie wynikała z oczywistości omyłki, a była spowodowana błędną wykładnią prawa w zakresie ustawy o opłacie skarbowej. Opłata skarbowa poza charakterem należności publiczno-prawnej ma również charakter dyscyplinujący, stanowi bowiem swoistą barierę przeciw nadmiernemu wykorzystywaniu organów administracji państwowej, które bez opłaty musiałyby wykonywać wiele niezbędnych czynności. Błędne nieprawdziwe, pouczenie w decyzji, że podatnik musi opłacić pismo ma istotne znaczenie dla sprawy, może wpłynąć na zachowanie podatnika w sprawie złożenia odwołania. Nie ma natomiast znaczenia dla sprawy, fakt, iż Spółka mimo takiego pouczenia prawidłowo złożyła odwołanie, bowiem ocenie podlega decyzja Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia [...] października 2007 r., a nie sposób w jaki Spółka korzysta ze swoich praw. Zdaniem Spółki jedynym rozwiązaniem w niniejszej sprawie jest sprostowanie decyzji w trybie art. 213 Ordynacji, które, de facto, przywraca termin do złożenia odwołania.