Wyrok WSA w Opolu z dnia 26 listopada 2008 r., sygn. I SA/Op 319/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Gerard Czech (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Gocki Sędzia WSA Anna Wójcik Protokolant sekretarz sądowy Maria Żymańczyk po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 26 listopada 2008 r. sprawy ze skargi W. F. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...], nr [...] w przedmiocie umorzenia należności z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenie społeczne oddala skargę

Uzasadnienie

1. Skarżący W. F. wnioskiem z dnia 3 kwietnia 2008r. zwrócił się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Opolu o umorzenie składek na ubezpieczenie społeczne za okres od stycznia do marca 1999r. Podniósł, że zakończył prowadzoną przez siebie działalność gospodarczą i w jego przekonaniu wszystkie składki na ubezpieczenie społeczne, które go obciążały zostały pokryte, a ZUS do tej pory nie powiadamiał go o istnieniu jakichkolwiek zaległości.

2. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Opolu decyzją z dnia 23 czerwca 2008r. odmówił skarżącemu umorzenia należności z tytułu składek za wnioskowany okres w kwocie 2.051,01zł.

Zdaniem ZUS całkowita nieściągalności składek, o której mowa w art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2007r. Nr 11, poz. 74 ze zm.) [dalej: u.s.u.s.] uprawniająca do umorzenia należności z tytułu tych składek w niniejszej sprawie nie występuje.

Również ustalony w sprawie stan faktyczny nie pozwala na zastosowanie art. 28 ust. 3a u.s.u.s. przewidującego możliwość umorzenia należności z tytułu składek pomimo braku ich całkowitej nieściągalności. Warunki tego umorzenia zostały sprecyzowane w rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 31 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad umarzania należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne (Dz. U. 2003r., Nr 141, poz. 1365 ze zm.) [dalej: rozporządzenie], lecz - zdaniem ZUS - skarżący nie spełnia wymogów określonych w § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia. Opłacenie należności z tytułu składek nie pozbawia bowiem samego zobowiązanego ani jego rodziny możliwości zaspokojenia niezbędnych potrzeb życiowych. Przemawiają za tym okoliczności polegające na braku szczególnych zdarzeń wykluczających możliwość zapłaty przedmiotowych należności, brak chorób lub dolegliwości uniemożliwiających podjęcie pracy zarobkowej przez skarżącego oraz jego bierna postawa w poszukiwaniu źródeł dochodu. Z tych przyczyn ratalna spłata zadłużenia przez skarżącego - w ocenie ZUS - nie zagraża egzystencji jego rodziny.