Wyrok WSA w Lublinie z dnia 5 listopada 2008 r., sygn. I SA/Lu 246/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Czajecka-Szpringer (spr.), Sędzia WSA Halina Chitrosz,, Sędzia WSA Małgorzata Fita, Protokolant Referent stażysta Konrad Gałka, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 22 października 2008 r. sprawy ze skargi "B. R. W." SA na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nadpłaty podatku od nieruchomości za 2007 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy z dnia [...] nr [...]; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz "B. R. W." SA kwotę [...] tytułem zwrotu kosztów postępowania

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...]., nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze, na podstawie art. 233 § 1 pkt 1, art. 72 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), art. 1a ust. 1 pkt 3 i art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 z późn. zm.) oraz § 1 ust. 1, 6 i 12 Uchwały Nr II/11/06 Rady Gminy z dnia 30 listopada 2006 r. w sprawie określenia wysokości stawek podatku od nieruchomości obowiązujących na terenie Gminy na rok 2007 (Dz. Urz. Woj. Lubel. Nr 2, poz. 58), po rozpoznaniu odwołania "A." S.A. w B. od decyzji wydanej przez Wójta Gminy z dnia 25 października 2007 r., Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2007 r. w kwocie 14.766,00 zł i odmowy stwierdzenia nadpłaty w kwocie 27.767,00 zł - utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu pierwszej instancji. W jej uzasadnieniu podano, iż spółka akcyjna "A." z siedzibą w B. aktem notarialnym z dnia 30 września 2002 r., Rep. A Nr [...] nabyła prawo użytkowania wieczystego nieruchomości położonej w obrębie wsi C. gmina L., oznaczonej w ewidencji gruntów i budynków jako działki lasu (Ls), terenu przemysłowego (Ba), gruntu ornego (RV) i terenu kolejowego (Tk) numerami: [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...],[...], o łącznej powierzchni 189.941 m2 oraz prawo własności znajdujących się na niej budynków i budowli stanowiących odrębny od gruntu przedmiot własności, przy czym działki wchodzące w skład opisanej wyżej nieruchomości graniczą ze sobą i stanowią jedną całość gospodarczą. W dniu 4 września 2007 r. spółka wystąpiła z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty podatku od nieruchomości w wysokości 293.827,70 zł za okres od 2003 roku do 2007 roku na skutek wykazania w deklaracjach zobowiązania podatkowego w wysokości wyższej niż należna oraz wpłacenia na rzecz organu podatkowego zadeklarowanego podatku w tej wysokości i w związku z powyższym zwrot nadpłaty bądź zaliczenie powstałej nadpłaty na poczet zobowiązań z tytułu podatku od nieruchomości, a przedkładając skorygowane deklaracje, jako ich podstawę powołała przepisy 75 § 2 pkt 1 lit. b oraz art. 76 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Analizując złożoną korektę deklaracji na podatek od nieruchomości za 2007 r. oraz przedstawiony materiał dowodowy organ podatkowy poddał w wątpliwość rzetelność złożonej deklaracji dotyczącej kategorii "budynki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej" wskazanej w pkt I b oraz kategorii "budowle" wskazanej w pkt II b i pkt II c uzasadnienia wniosku o stwierdzenie nadpłaty. Organ I instancji stanął na stanowisku, że wnioskodawca bez podstawy prawnej z podstawy opodatkowania związanej z działalnością gospodarczą wyłączył budynek kotłowni i budynek stacji odżelaziania i oczyszczania ścieków ze względu na zły stan techniczny. Wskazał, że zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych gruntami, budynkami i budowlami związanymi z prowadzeniem działalności gospodarczej uważa się grunty, budynki i budowle będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, z wyjątkiem budynków mieszkalnych oraz gruntów związanych z tymi budynkami, chyba że przedmiot opodatkowania nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia tej działalności ze względów technicznych, co oznacza, że sam fakt posiadania nieruchomości przez przedsiębiorcę, powoduje, że budowla lub grunt jest związany z prowadzeniem działalności gospodarczej. W jego ocenie, należało w tym zakresie mieć na uwadze art. 66 i art. 67 ustawy Prawo budowlane, które mówią o obiekcie w nieodpowiednim stanie technicznym lub o obiekcie nie nadającym się do remontu lub odbudowy. Organ powołał się przy tym na stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego zawarte w wyroku z dnia 16 lutego 2006 r., sygn. akt II FSK 301/05, LEX nr 193364, który wyraził pogląd, iż zdarzeniami niezależnymi od podatnika wyłączającymi z zakresu opodatkowania będzie sytuacja w przypadku wydania przez organ nadzoru budowlanego decyzji o opróżnieniu bądź o wyłączeniu z użytkowania budynku ze względu na jego zły stan techniczny. Zdaniem organu I instancji, wnioskodawca nie dopełnił warunków, o których mowa w prawie budowlanym, a sama ekspertyza dotycząca stanu technicznego sporządzona 10 lipca 2007 r. nie jest dokumentem na podstawie, którego organ podatkowy miałby stwierdzić, że od 2003 r. do 2007 r. budynki nie były i nie mogły być wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej. Biorąc pod uwagę wykładnię art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, w myśl którego opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają grunty, budynki i budowle będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, organ I instancji stwierdził, iż w kategorii dróg wewnętrznych (jeżeli są ogólnodostępne), które zgodnie z art. 2 ust. 3 pkt 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych nie podlegają opodatkowaniu tym podatkiem, znalazły się m.in. drogi dojazdowe do obiektów użytkowanych przez przedsiębiorców, a nie drogi znajdujące się wewnątrz obiektu np. place manewrowe czy drogi zakładowe, które służą do prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej i nie podlegają zwolnieniu z podatku od nieruchomości, a na poparcie swojego stanowiska powołał się na wyrok WSA w Olsztynie z dnia 18 stycznia 2007 r., w sprawie o sygn. akt I SA/O/582/06, w którym wyrażono pogląd, iż "drogi wewnętrzne określone w art. 8 ust. 1 ustawy o drogach publicznych, sklasyfikowane i stosownie oznaczone w ewidencji gruntów i budynków podlegają zwolnieniu od podatku od nieruchomości według stanu prawnego obowiązującego do dnia 31 grudnia 2006 roku, natomiast, te, które nie spełniają kryteriów określonych w art. 8 ust. 1 ustawy o drogach publicznych i nie są sklasyfikowane oraz stosownie oznaczone w ewidencji gruntów i budynków, nie podlegają zwolnieniu od podatku od nieruchomości". Dalej organ I instancji wskazał, że art. 2 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych wyłącza od opodatkowania podatkiem od nieruchomości - nieruchomości lub ich części zajęte na potrzeby organów jednostek samorządu terytorialnego, w tym urzędów gmin, starostw powiatowych i urzędów marszałkowskich. Charakteru takiego nie ma jednak "zewnętrzna sieć p. pożarowa hydrantowa", ponieważ nie jest budowlą przeznaczoną na cele użyteczności publicznej realizowanej przez organy jednostek samorządu terytorialnego. Powołując się na art. 3 i 4 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 147 z późn.zm.), podał, że właściciel budynku, obiektu budowlanego lub terenu, zapewniając ich ochronę przeciwpożarową jest obowiązany miedzy innymi przestrzegać przeciwpożarowych wymagań techniczno-budowlanych, instalacyjnych i technologicznych, wyposażyć budynek, obiekt budowlany lub teren w wymagane urządzenia przeciwpożarowe i gaśnice, zapewnić konserwację oraz naprawy urządzeń przeciwpożarowych i gaśnic w sposób gwarantujący ich sprawne i niezawodne funkcjonowanie. Organ ocenił, że budowla, którą wymienia wnioskodawca będąca jego własnością, służy celom przeciwpożarowym przedsiębiorcy, zabezpieczając jego działalność gospodarczą przed pożarem, pełniąc także funkcję ochronną, dlatego też podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości związanej z prowadzeniem działalności gospodarczej. Od tej decyzji pełnomocnik spółki wniósł odwołanie, zarzucając organowi I instancji naruszenie przepisów prawa materialnego, to jest: - art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, poprzez jego błędną wykładnię i w konsekwencji odmowę przyjęcia, iż budynki o nazwach: "Kotłownia stara" oraz "Stacja odżelazienia i oczyszczalnia ścieków" ze względów technicznych nie były i nie mogły być wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej; - art. 2 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, poprzez jego niezastosowanie i wskutek tego odmowę przyjęcia, iż budowla o nazwie: "zewnętrzna sieć p. pożarowa hydrantowa" nie jest związana z prowadzeniem działalności gospodarczej i jako taka nie podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Zaskarżonej decyzji zarzucono również naruszenie przepisów postępowania, a mianowicie: