Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 29 października 2008 r., sygn. II SA/Wr 44/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mieczysław Górkiewicz (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Halina Kremis, Sędzia WSA Alicja Palus, Protokolant Aleksandra Siwińska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 29 października 2008r. sprawy ze skargi A. D., I. D., A. B. na decyzję D. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego w sprawie samowolnie wybudowanego stawu hodowlanego I. uchyla decyzję organu I i II instancji; II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu

Uzasadnienie

Uzasadnienie:

D. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego, decyzją z dnia [...]r., Nr [...] na podstawie art. 138 §2 k.p.a. uchylił decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w J. G. z dnia [...] wydaną na postawie art. 105 k.p.a., którą orzeczono o umorzeniu postępowania administracyjnego w sprawie samowolnie wybudowanego stawu hodowlanego przez E. M. na działce nr [...] w J. S. i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ l instancji. Uzasadniając rozstrzygnięcie organ odwoławczy stwierdził m.in., że organ l instancji nie ustalił jednoznacznie podstawowej okoliczności, jaką jest kwestia posiadania przez inwestora pozwolenia na budowę. Organ odwoławczy wskazał, że dostrzegł poważne nieprawidłowości w kwestionowanej decyzji bowiem organ I instancji dopuścił się naruszenia zasad ogólnych procedury administracyjnej określonych w art.6-8 k.p.a. poprzez niedokładne wyjaśnienie stanu faktycznego w sprawie, całkowite pominiecie wniosków inicjatora postępowania A.D., a tym samym wydanie rozstrzygnięcia umarzającego postępowanie w sprawie mimo braku ku temu podstaw prawnych.

Powyższa decyzja została zaskarżona przez Państwa T. i E. M. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, który wyrokiem z dnia 23 czerwca 2006r., oddalił skargę. W uzasadnieniu tego wyroku Sąd wskazał między innymi, że rozważanie przez organ prowadzący postępowanie jego bezprzedmiotowości nie zwalnia organu z powinności określonych przepisami art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 kpa. Przy zakończeniu sprawy zarówno w sposób merytoryczny jak i niemerytoryczny jej okoliczności faktyczne, stanowiące podstawę orzeczenia nie mogą budzić wątpliwości. W tym kontekście Sąd uznał za prawidłową ocenę organu II instancji, który stwierdził, że postępowanie pierwszoinstancyjne przeprowadzone zostało w sposób pobieżny, uchybiający zasadom ogólnym procedury administracyjnej. Organ I instancji nie ustalił, bowiem takich kwestii jak ta czy na działce nr [...] wykonane zostały przez E. M. prace zmierzające do powiększenia powierzchni stawu, a jeżeli tak, to czy prace te podlegały regulacji ustawy - Prawo budowlane i z jakimi konsekwencjami materialno- i formalnoprawnymi. Nie odniesiono się również do okoliczności podanej przez A. D. we wniosku z dnia 12 marca 2003r. dotyczącej nielegalnego wykonania rowu, biegnącego wzdłuż działki nr [...] . Sąd uznał za konieczne zwrócić uwagę, że prowadząc ponownie czynności wyjaśniające organ I instancji powinien ustalić, czy postępowanie dotyczy działki nr [...] uwzględniającej w orzeczeniach organów obu instancji, czy działki nr [...]/lub [...] / wskazywanej w uzasadnieniach wydanych decyzji.