Wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 padziernika 2008 r., sygn. II SA/Wa 993/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Lipiński, Sędziowie WSA Przemysław Szustakiewicz, WSA Sławomir Antoniuk (spr.), Protokolant Łukasz Bazyluk, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 października 2008 r. sprawy ze skargi K. B. na decyzję Dowódcy Sił Powietrznych z dnia [...] lipca 2006 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności rozkazu personalnego w sprawie zwolnienia z zawodowej służby wojskowej 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Dowódcy Jednostki Wojskowej [...] w B. z dnia [...] kwietnia 2006 r., nr [...], 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości, 3. przyznaje ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokata B. K. kwotę 420 (czterysta dwadzieścia) złotych oraz kwotę 92,40 (dziewięćdziesiąt dwa 40/100) złotych stanowiącą 22% podatku VAT, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Uzasadnienie

Dowódca Sił Powietrznych decyzją z dnia [...] lipca 2006 r. nr [...] utrzymał w mocy decyzję Dowódcy Jednostki Wojskowej [...] w B. z dnia [...] kwietnia 2006 r. nr [...] odmawiającą stwierdzenia nieważności rozkazu Dowódcy Jednostki Wojskowej [...] w B. z dnia [...] grudnia 1991 r. nr [...] o zwolnieniu K. B. z zawodowej służby wojskowej.

Z ustaleń organu i akt wynika następujący stan faktyczny i prawny sprawy:

Dowódca Jednostki Wojskowej [...] w B., rozkazem personalnym z dnia [...] grudnia 1991 r., wydanym na podstawie art. 49 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 16, poz. 134), zwolnił K. B. z zawodowej służby wojskowej z powodu otrzymania dwóch kolejnych opinii okresowych stwierdzających niewywiązywanie się przez skarżącego z obowiązków służbowych i przeniósł wymienionego do rezerwy.

W dniu 27 stycznia 2002 r. K. B. wniósł do Dowódcy Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej o wypłatę zadośćuczynienia finansowego. Pismem z dnia 3 czerwca 2002 r. skarżący, na wezwanie wymienionego Dowódcy sprecyzował swoje wcześniejsze żądanie wyjaśniając, iż jego wniosek dotyczy stwierdzenia nieważności rozkazu personalnego z dnia [...] grudnia 1991 r. We wniesionym piśmie podkreślił, że opinie służbowe będące podstawą zwolnienia go ze służby zawierały fałszywe stwierdzenia i nie odzwierciedlały żadnego faktu dotyczącego jego osoby. Dowódca kompanii, zdaniem wnioskodawcy, kierował się osobistymi pobudkami fałszując jednocześnie opinie o nim.