Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 29 padziernika 2008 r., sygn. II SA/Sz 569/08

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzena Iwankiewicz, Sędziowie Sędzia WSA Barbara Gebel (spr.),, Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder, Protokolant Krzysztof Chudy, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 29 października 2008r. sprawy ze skargi M. B. na decyzję Inspektora Pracy z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie inspekcji pracy oddala skargę

Uzasadnienie

Inspektor pracy z Okręgowego Inspektoratu Pracy w S., na podstawie art. 33 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o Państwowej Inspekcji Pracy (Dz.U.

Nr 89, poz. 589), po przeprowadzeniu kontroli w dniach 22 i 27 lutego oraz 28 marca 2008 r., w dniu [...] wydał nakaz Nr rej. [...],

w którym nakazał M. B. - Z. U. L., z siedzibą w W. , [...]:

1. Ustalić szczegółowe wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy przy wykonywaniu prac szczególnie niebezpiecznych w zakresie:

a. nadzoru nad tymi pracami,

b. niezbędnych środków zabezpieczających;

(Podstawa prawna:

- art. 11 pkt 1 ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o Państwowej Inspekcji Pracy

(Dz. U Nr 89, poz. 589),

- art. 207 § 2 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U.

z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zmianami oraz z 2007 r. Nr 225, poz. 1672),

- § 81 pkt 1 i 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U.

z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 ze zmianami z 2007 r. Nr 49, poz. 330).

2. Ustalić okoliczności i przyczyny zdarzenia wypadkowego, jakiemu w dniu

18 września 2004 r. uległ pracownik A. K.

(Podstawa prawna:

- art. 11 pkt 6 ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o Państwowej Inspekcji Pracy,

- art. 234 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy ).

Od powyższej decyzji odwołał się M. B. w części dotyczącej punktu 2 nakazu. W uzasadnieniu odwołania pracodawca podniósł, iż w sytuacji, w której pracownik uległ wypadkowi, "spełniającemu zawarte w definicji wypadku cechy, to powinien on niezwłocznie (tzn. nie po kilku latach) zawiadomić o tym swego pracodawcę". Według odwołującego się pracownik miał obowiązek poinformować niezwłocznie pracodawcę o wypadku, a "w przedmiotowej sprawie pracodawca otrzymał informacje o rzekomym wypadku dopiero po kilku latach, w toku kontroli od Inspektora Pracy, a nie pracownika". Pracodawca nie mógł więc przystąpić do wykonania przewidzianych prawem czynności z powodu braku zgłoszenia wypadku przez pracownika, każde zdarzenie wypadkowe odnotowuje w prowadzonym przez siebie rejestrze wypadków, a "tego zdarzenia nie odnotował, bowiem nie miało ono miejsca". W ocenie pracodawcy "żądanie pracownika w tym zakresie (poprzez Inspekcję Pracy) stanowi próbę ewentualnego wyłudzenia od niego i ZUS nienależnych świadczeń".